“Brain drain in de gezondheidszorg is niet nieuw. Surinaamse artsen en verpleegkundigen zijn goed opgeleid en kunnen gemakkelijk emplooi vinden op de Antillen en in Nederland. Hetzelfde geldt voor leerkrachten”, zei huisarts tevens vicevoorzitter van het parlement, Dew Sharman, gisteren in gesprek met Trishul Broadcasting Network. Volgens hem zijn in Nederland en op de Antillen,, sommige beroepen altijd in trek geweest. Mensen trekken vanwege de economische situatie naar het buitenland. Maar omdat er onder andere in Nederland, een tekort is aan verplegend en onderwijzend personeel, wordt er ook vanuit het buitenland, actief personeel geworven in Suriname . Sharman gaf aan dat het begrijpelijk is dat mensen gaan voor een beter leven en dat als mensen voor dezelfde inspanning meer verdienen in het buitenland, zij overwegen te vertrekken.

“Ik praat het niet goed, maar ik heb begrip voor het wegtrekken. Wat je ertegen kan doen, is beleid maken en de mensen beter waarderen, zodat zij niet de behoefte hebben om weg te trekken. Dat wordt een uitdaging, want hoeveel is de grens? Hoeveel wil je ze geven om ze te behouden? Soms zit je met de handen in het haar over wat te doen om je werkers te behouden, maar de regering moet met de sector praten om te kijken hoe zij de mensen kan behouden. Het is een feit dat verpleegkundigen, specialisten en artsen weggaan, maar het zou prettig zijn als je als ministerie van Volksgezondheid beleid hebt”, benadrukte Sharman.

Onlangs heeft het ministerie van Volksgezondheid een schrijven aan de huisartsen gericht, waarin gesteld wordt dat huisartsen die een geldige vestigingsvergunning hebben, een keuze moeten maken over waar zij hun beroep willen uitoefenen. Naast de eigen huisartsenpraktijk, zijn diverse artsen ook werkzaam bij meerdere instellingen. De huisartsen hebben tot februari de tijd om te kiezen waar ze willen werken. Sharman zei dat hij begrip heeft voor het beleid, omdat de minister daarmee ordening wil brengen. Echter, op dit moment vindt hij het beleid niet opportuun.

“Er is een crisis en je hebt de artsen nodig, maar nu gooi je ze uit het systeem.

Je moet ze juist koesteren. Het beleid mag wel een keer uitgeoefend worden, maar nu is het niet verstandig, anders krijg je de situatie dat zaalartsen die al bitter weinig verdienen, zullen bedanken. De tweedelijnszorg in het ziekenhuis is niet alleen afhankelijk van de specialisten en verpleegkundigen, maar ook van de zaalartsen die bij elke ziekenhuis werken. Je moet juist flankerend beleid creëren om ze te behouden’’, stelde Sharman. ‘’Voer geen beleid waarbij ze bij de eerste de beste kans, het vliegtuig pakken en wegtrekken.’’