Suriname verkeerde al voor de verkiezingen van 2015 in een economische crisis, die in de hand is gewerkt door het falende financieel-economische en monetaire beleid van de regering Bouterse, dat als zeer verkwistend kon worden aangemerkt en zeker niet gericht was op de productieverhoging in het land, die erop gericht dient te zijn, de verdiencapaciteit van vooral de overheid te vermeerderen. Nog vijf jaar werd op  kunstmatige wijze de economie draaiende gehouden door op grote schaal te lenen en  ook door vrij baan te verlenen aan de informele sector, andere financiële tekorten op te vullen. Maar dat feest kon natuurlijk niet eindeloos doorgaan en het moment moest aanbreken, om maatregelen te nemen de volledig stuk gemaakte macro-economie wederom op spoor te krijgen. In 2010 hadden we in dit land een wisselkoers van SRD 2,80,- voor een Amerikaanse dollar en nu kijken we na elf jaar, tegen een wisselverhouding  met de Amerikaanse dollar van meer dan 21,- SRD aan. Geen wonder dat er van een aanhoudende crisis en zelfs van economische depressie kan worden gesproken, die gepaard gaat met hoge prijzen en niet-inflatoir gecorrigeerde lonen en ten gevolge daarvan, een drastische verarming van de bevolking. In een dergelijke economie van uitzichtloosheid bij velen, is het duidelijk dat men zal trachten te overleven, met al hetgeen nog te verdienen valt.  Twee of meer baantjes hebben, meerdere gezinsleden die overgaan tot het zogeheten hosselen om het hoofd nog boven water te houden en als dat ook niet meer voldoende is om jezelf op een redelijke manier te redden, zijn er natuurlijk ook personen die het criminele pad opgaan. Mensen die zich altijd voorgenomen hadden eerlijk door het leven te gaan, zwichten nu voor een tyuku en dan vooral degenen binnen de publieke sector. Weer anderen die totaal gemarginaliseerd zijn geworden, kiezen voor de misdaad en lenen zich bijvoorbeeld voor de drugshandel. Wat de laatste tijd opvalt, is dat  roofovervallen en diefstal op klaarlichte dag steeds meer voorkomen. Ook in delen van het achterland ben je  als gewone burger niet meer veilig bij een kort bezoek en kan er op je auto worden geschoten en vervolgens door onverlaten beroofd.  Het wordt steeds meer een wildwestsituatie, waar toch op ingrijpende wijze zaken moeten worden aangepakt en de criminelen ingerekend of geneutraliseerd door vertegenwoordigers van het wettelijke gezag. Het gaat niet goed in Suriname en er heerst al enige tijd een mentaliteit van eenieder voor zich en God voor ons allen, en dat maakt dat Suriname bij een niet drastische wijziging in positieve zin, door bepaalde mensen onleefbaar wordt gemaakt. De gemeenschapszin is al jaren volledig overboord gezet. In een eerdere editie schreven wij al over de fnuikende “brain drain”, die zich in alle geledingen van de maatschappij manifesteert en dan zeker binnen de gezondheidszorg. Als men hard werkt en zich steeds verder in financieel en maatschappelijk opzicht achteruit ziet gaan, dan duurt het niet lang, alvorens het individu het voor gezien houdt en elders zijn of haar heil zoekt. De regering zal toch iets moeten doen om de meest cruciale en vrijwel onmisbare mensen binnen bepaalde beroepsgroepen te behouden, anders stort de zaak goed in en krijgen we hier Haïtiaanse en Venezolaanse toestanden. De regering moet daarom zo spoedig mogelijk in beraad gaan om voor bepaalde beroepsgroepen het alsnog aantrekkelijk te maken om toch nog te blijven helpen, de kar voorwaarts te trekken. Alleen op die manier zullen onmisbare instituten redelijk goed blijven functioneren. Voorts moeten alle zeilen bijgezet worden om wederom economische groei te realiseren, want met een dergelijke vooruitgang, hoe klein ook, zal de misdaad langzaam maar zeker afnemen.