Het jaar 2021 is binnen enkele dagen achter de rug en de kerstdagen liggen nog voor ons. Velen doen hun uiterste best om deze dagen zo goed als mogelijk te vieren en in familiesfeer op gepaste en gewenste wijze, door te brengen. Echter moet toch wel geconstateerd worden, dat er dit jaar sprake is van een bedrukte sfeer in het hele land, omdat velen door enorm geldgebrek, niet in staat zijn, een goede kerst te hebben en het uiteinde van het jaar luister bij te zetten. De winkels en supermarkten zijn boordevol en van lege of slecht gevulde schappen, is geen sprake. Maar de prijzen zijn na de unificatie van de wisselkoers van de SRD ten opzichte van de dollar en euro, zo ongehoord de lucht ingeschoten, dat verreweg de meesten in ons midden, ze niet meer kunnen betalen. En als we het hebben over drastisch gestegen prijzen, dan praten we niet louter over luxe en dus niet gelijk noodzakelijke producten, maar ook over de meest essentiële levensbehoeften die nog met moeite bereikbaar zijn voor de meesten in dit land. Zelfs brood en rijst die een ieder nodig heeft, zijn zwaar gestegen en dat kan natuurlijk niet. Basislevensbehoeften moeten te allen tijde voor iedereen betaalbaar blijven. Het kan nimmer zo zijn, dat men voortdurend prioriteiten moet verstellen en alleen nog maar voor voeding zwoegt en alle andere zaken moet uitstellen, omdat de verdiensten de verhoogde kosten, niet meer kunnen dragen. Wanneer rijstproducenten hun input, ondanks de stabiele wisselkoers, elke week verder zien stijgen, zal de overheid in conclaaf moeten gaan om te kijken wat voor incentives van haar zijde mogelijk zijn voor deze sector, om uiteindelijk de rijstprijs, betaalbaar te houden. Maar tot op heden klagen de rijstboeren steen en been dat hun kosten maar oplopen en ze niet langer kunnen werken voor achterhaalde prijzen, en tot hun misnoegen de overheid doet alsof er geen problemen zijn in die sector en uiteindelijk rijst bijna onbetaalbaar aan het worden is voor de “kleine man”. Ook voor wat de meelvoorziening betreft, zijn de geluiden niet hoopgevend. Nu reeds heeft een grote meelleverancier meegedeeld, dat hij nog slechts de meelleveranties aan de grotere producenten kan garanderen en dat kleine bakkers en bamiefabrikanten, voorlopig niet op leveringen kunnen rekenen. Al dit soort berichten maken dat de onzekerheid, vooral bij de middenstand, ernstig zal toenemen en verlies van banen in deze sector niet ondenkbaar is geworden. Als de verdere subsidies vanwege de overheid het komende jaar komen weg te vallen, is het logisch dat ook de prijs voor brood en andere uit tarwe vervaardigde producten, verder zal stijgen. Bepaald geen gunstig vooruitzicht voor de gehele gemeenschap. De overheid dient zich wél moeten beijveren dat het Surinaamse volk zich toch redelijk zal kunnen blijven voeden in het komende jaar. De prijzen voor de eerste levensbehoeften dienen daarom betaalbaar en bereikbaar te blijven voor elk persoon en of gezin. De regering zal een dergelijke garantie wel aan het volk moeten kunnen bieden, anders komen er de grootste problemen. Men wenst namelijk onder geen beding nog verder te verarmen.