‘Surinaamse rechtsstaat mag geen ruimte laten voor straffeloosheid’

“Negenendertig jaar geleden vloeide hier het bloed van de vijftien slachtoffers van de 8 Decembermoorden. Deze vijftien helden brachten het ultieme offer in de strijd tegen dictatuur en mensenrechtenschendingen waar onze samenleving gebukt ging vanaf 25 februari 1980. Onze vrijheid om hier vandaag te staan, hebben wij mede aan hun offer te danken. Op 8 december 1982 werden deze mannen slachtoffer van een gruwelijke en laffe moord door de inmiddels veroordeelde moordenaars”, aldus de voorzitter van de Stichting 8 december, Sunil Oemrawsing, vanmorgen tijdens de bloemenhulde in het Fort Zeelandia.

15 helden

Vandaag is er wederom een hulde gebracht voor de onvermoeibare strijd van de vijftien helden: John Baboeram  (advocaat, 36 jaar), Bram Behr  (journalist, 31 jaar), Cyrill Daal (vakbondsleider,  46 jaar), Kenneth Gonçalves (advocaat en deken van de Orde van Advocaten, 42 jaar), Eddy Hoost ( advocaat,  48 jaar), André  Kamperveen  (journalist,  58 jaar), Gerard Leckie (docent Universiteit van Suriname, 39 jaar), Sugrim Oemrawsingh (docent Universiteit van Suriname, 42 jaar), Lesley Rahman (journalist, 28 jaar), Surendre Ram-bocus (militair, 29 jaar), Harold Riedewald (advocaat, 49 jaar), Jiwansingh Sheombar (militair, 25 jaar), Jozef Slagveer (journalist,  42 jaar), Robby Sohansingh (ondernemer, 37 jaar), Frank Wijngaarde (journalist, 43 jaar). Hun strijd heeft vele obstakels en donkere momenten gekend. De Stichting 8 december 1982 betuigt ook oprechte dankbaarheid aan het volk van Suriname en zij die in alle uithoeken van de wereld de campagne van deze vijftien mannen hebben voortgezet, een strijd voor her-democratisering, voor herstel van de rechtsstaat, voor onze vrijheid en bovenal voor de vervolging en berechting van de daders.

“De talloze manifestaties, publicaties en herdenkingen die deze strijd levend hielden, hebben gediend als constante bron van kracht en inspiratie voor alle onderdrukten tijdens de militaire dictatuur in de jaren tachtig”, aldus Oemrawsing.

Strijd voor democratie

“De vijftien helden die uit hun huis midden in de nacht ontvoerd werden en wier leven hier op deze plek tot een noodlottig einde kwam, hebben een onuitwisbare bijdrage geleverd aan het fundament in de eeuwige strijd voor democratie en mensenrechten. Wij zijn bemoedigd door het feit dat in Suriname zelf uiteindelijk voldoende moed, integriteit en daadkracht ten toon is gespreid om het strafproces aan te vangen, door te zetten en de schuldigen te veroordelen. Voor de nabestaanden, maar ook voor de samenleving als geheel, is het van onschatbare waarde dat aldus een groot onrecht is hersteld”, sprak Oemrawsing.

Hij maakte duidelijk, dat wij met trots kunnen vaststellen dat de Republiek Suriname heeft gehandeld met geweten tot heling van de onderdrukten. “Daarom kunnen wij vandaag constateren dat wij aan de vooravond staan van een nieuw hoofdstuk in de voortdurende strijd voor gerechtigheid. Het fundament moeten wij blijven verstevigen door onze jonge generaties te sterken met kennis van de feiten uit het verleden en met de kracht om met de lessen die daaruit kunnen worden getrokken, onze toekomst vorm te geven. Dit is broodnodig om onwankelbare tegenstand te bieden, tegen intimidatie en bruut geweld. Het moeizaam opgebouwde raamwerk van de rechtsstaat kan en mag niet verbrijzeld worden. De Surinaamse rechtsstaat mag geen ruimte laten voor straffeloosheid. Er is geen andere optie dan de strijd voort te zetten en zij die schuldig zijn aan deze gruweldaden, de volle verantwoording daarvoor te laten dragen”, zei Oemrawsing.

Daarom is de stichting van mening, dat de uiteindelijke uitspraak, wanneer die onherroepelijk is geworden, onbevreesd ten uitvoer moet worden gelegd, zodat een eind wordt gemaakt aan de angst en vrees in onze maatschappij. Een angst die gezorgd heeft voor een exodus van ons kader. “Er moet een definitief einde worden gemaakt aan de inzet van moord als politiek instrument, door ondubbelzinnig aan een ieder duidelijk te maken dat wreedheid van dergelijke aard niet getolereerd wordt in onze samenleving en dat ook het systematisch voorliegen van de bevolking voortaan een zware prijs zal eisen van de leugenaars.”

Nieuwe vertragingstactieken

Om nieuwe vertragingstactieken in hoger beroep te voorkomen, bieden de leerstukken van misbruik van procesrecht en berechting binnen een redelijke termijn het Hof van Justitie voldoende mogelijkheden om daar resoluut mee af te rekenen. ‘’Wij roepen het hof vanuit deze plaats dan ook op de teugels van deze leerstukken, in het belang van gerechtigheid, strak aan te halen om zo iedere verdere poging tot vertraging van de zijde van de verdachten in de kiem te smoren. De kinderen van de slachtoffers zijn nu zelf moeders en vaders. Vele ouders van de slachtoffers is dit moment niet gegund, want zij zijn al gestorven met het verdriet van ongerechtigheid in hun hart. Geeft u ons en de natie Suriname waar wij recht op hebben: gerechtigheid en een definitief einde van het tijdperk van de straffeloosheid.’’

Mensenrechtenschendingen

Tot slot zegt Oemrawsing, dat wanneer wij het hoofdstuk 8 december 1982 afsluiten, wij er nog niet zijn als natie. “Er zijn nog de slachtingen van Moiwana in november 1986 en een jaar later in Pokigron en langs de Tjong-a-langa-passie, alsmede naar de vele pogingen de waarheid daarover toe te dekken, onder andere door politie-inspecteur Herman Gooding in koelen bloede te vermoorden en tal van andere mensenrechtenschendingen gedurende de militaire dictatuur. Een einde maken aan het tijdperk van straffeloosheid betekent ook dat het Openbaar Ministerie serieuzer werk moet maken van het strafrechtelijk onderzoek naar de mensenrechtenschendingen. Het kan ook niet anders, aangezien Suriname thans de mensenrechten weer omarmt die het internationaal heeft onderschreven die hem daartoe dwingen. Op het laatste deel van de weg van het 8 Decemberstrafproces, zal de onbevreesde geest van onze helden ons blijven voortstuwen. Hun geloof in een beter Suriname geeft ons kracht en vertrouwen in een toekomstig Suriname gestoeld op recht en rechtvaardigheid, vrij van angst, vrij van bedrog en vrij van verraad. Wij danken u voor uw altijd aanwezige steun in deze strijd en blijven rekenen op uw onontbeerlijke steun. De strijd gaat voort! Leve de Republiek Suriname!”