Wie is tot nog toe de beste politieke leider of president geweest in Suriname? Om deze vraag adequaat te kunnen beantwoorden, moet allereerst worden vastgesteld hoe je dit wilt beoordelen. Stel dat je een prachtig uitziende huishoudster in dienst hebt, maar die er een potje van maakt. Ongeacht haar schoonheid zal geen enkel verstandig denkend mens haar daarvoor in dienst willen houden toch. Als deze huishoudster wordt vervangen door een andere die minder mooi is en verschillende huishouddiploma’s heeft, maar die het desondanks even slecht doet, wie is dan de beste? Juist ja, geen van beide. Op geen enkele wijze zijn er bij deze beoordeling persoonlijkheidskenmerken, ras, godsdienst, cultuur of welke andere status dan ook overwogen. Integendeel is er alleen gelet op hoe de taken naar verwachting zijn vervuld. In een ander geval, wanneer bijvoorbeeld in een bedrijf of onderneming de kassier zelf de inkopen, de verkopen en de boekhouding doet, zullen de eigenaren er bekaaid vanaf komen. Wanneer deze persoon dan vervangen wordt binnen hetzelfde systeem, zal er logischerwijs niets veranderen aan de wanordelijke situatie, waarin controlemechanismen ontbreken.

De Staat Suriname

Op dezelfde wijze moet de onderhavige vraag worden beantwoord. Met andere woorden, welke politieke leider of president heeft ervoor gezorgd dat de staat Suriname zodanig is gestructureerd of systemisch is ingericht dat alle instituten en ‘checks and balances’ (controlemechanismen) duurzame ontwikkeling kunnen garanderen? Het deugdelijk functioneren van deze instituten en organen zou immers goed bestuur moeten verwezenlijken, die allemaal op de een of andere manier nog steeds gepolitiseerd of met elkaar verstrengeld worden, waarbij loyaliteit competentie verdringt. De politieke leider of president dirigeert De Nationale Assemblee (DNA), die namens het volk juist de regering zou moeten controleren en corrigeren. Regeringslieden en DNA-leden doen ‘private business’ en concurreren met het particuliere bedrijfsleven, terwijl zij juist hun initiatieven en ideeën zouden moeten stimuleren, faciliteren en accommoderen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden die aantonen hoe het met onze politiek-bestuurlijke orde is gesteld, waardoor alle andere sectoren eronder lijden. Hoe kan het ook anders? De regeringsformatie is gebaseerd op koekverdeling: welke partij en wie krijgen welk deel van de koek, waarvoor het volk uiteindelijk betaalt? Doelgerichte coördinatie en integratie in algemeen belang worden daardoor belemmerd.

Srefidensi in Katibo

Er wordt continu woordbreuk gepleegd en anderzijds vecht het volk onder elkaar over deze politieke misleiders, omdat emoties prevaleren boven rationele en zakelijke overwegingen. Op deze wijze ondermijnt het volk haar eigen macht en gezag en wordt democratuur in stand gehouden. We leven in ‘katibo’ en vieren ‘srefidensi.’ We vieren dus onafhankelijkheid in slavernij. Gek hè? Wie is dan vanuit dit perspectief bezien de beste politieke leider of president geweest? Nobody! Wake up, ‘get up, stand up, stand up for your rights…’

Dr. Roy I. Bhikharie, PhD

Eerst het Volk, dan de Rest