Volgens publicatie van ‘Global Forest Watch and World Resources Institute’ in 2018 is de ontbossing in Suriname met 12% gestegen in 2018 in vergelijking met 2017. Suriname staat op de 5e plaats op de lijst van 10 landen waar ontbossing procentueel is gestegen. Hoewel deze cijfers zeer confronterend zijn, begrijpt een groot deel van onze bevolking niet wat de gevolgen zijn. Waar sommige landen goede vorderingen maken bij het terugdringen van het verlies van oerbossen, zijn er ook veel andere landen die in de verkeerde richting gaan zoals Suriname. Vroege rapporten en het hoge percentage primair bosverlies in 2018 duiden erop dat landen niet op schema liggen om deze doelen te bereiken. Gezien de urgentie om een op hol geslagen klimaatverandering en onomkeerbaar biodiversiteitsverlies te voorkomen, moeten landen er alles aan doen om ontbossing tegen te gaan. Honderden landen en bedrijven hebben zich eraan gecommitteerd de ontbossing te verminderen of te elimineren. Goudmijnbouw blijkt nog altijd de grootste oorzaak te zijn van ontbossing in Suriname. In de periode 2000-2017 droeg de mijnbouw voor 69 procent bij aan de totale ontbossing. De onderschepping van 100 containers illegaal rondhout in 2021 houdt in dat als deze trend wordt voortgezet dit de grootste bedreiging vormt voor het bestaan van het tropisch regenwoud van Suriname. Meerwaarde van het tropisch regenbos is de reductie van CO2 emissie door het fotosynthese proces en productie van zuurstof. Regulatie van CO2 door het tropisch regenbos voorkomt klimaatsverandering en gerelateerde natuurrampen op aarde. Tropische bossen produceren dagelijks 27% van de zuurstof voor de instandhouding van de biodiversiteit en het leven van de mens. Tropische bossen hebben ethische-, esthetische; educatieve; en wetenschappelijke waarde voor duurzame ecotoerisme. De houtsector en de niet goed geordende mijnbouwsector staan op de eerste plaats, als we praten over factoren die een mogelijke bedreiging voor ons bos vormen. In de achter ons liggende jaren heeft houtkap een explosieve groei doorgemaakt. Desondanks kunnen wij van Keerpunt niet praten over een herkenbare houtproductie voor Suriname, omdat 59 procent van de totale exporten van rondhout naar India gaat en 19 procent naar China. Keerpunt weet hoeveel illegale praktijken in de houtsector niet worden gerapporteerd. Ook weten wij  dat er nu veel meer gekapt wordt, dan dat er wordt bijgehouden, want er zijn grote opslagvelden, de zogenaamde ‘Landings Yards’, waar veel houtblokken zijn opgeslagen die niet in het systeem geregistreerd staan. Omdat deze niet-geregistreerde houtblokken, zogenaamde ‘Redcode-blokken’ nooit, voorzien zijn van een label, kunnen de productiecijfers nooit kloppen met de satellietbeelden. Aangezien heel veel van de Redcode-blokken op de ‘landings  yards’ blijven rotten, omdat ondernemers ze niet willen opkopen van de concessionarissen, worden ze  ook niet opgenomen in de statistieken van de Stichting Bosbeheer en Bostoezicht . Indien de vraag ooit in je opkomt of je de satellietbeelden moet geloven, raadt Keerpunt je aan de laatstgenoemde te geloven. Er kan gerust geconcludeerd worden dat er meer gekapt dan geregistreerd wordt. Dit, omdat er wegen aangelegd moeten worden om houtconcessies te bereiken en voor de aanleg ervan wordt ook een heel groot deel van het bos gekapt en meestal niet herbeplant. Er worden dan sleep- en zijwegen aangelegd, om bij de andere waardevolle bomen te komen. Een veel voorkomende fout is, dat indien men eenmaal de concessie heeft bereikt, men alle boomsoorten in dat gebied kapt. Er wordt dan niet meer gelet op de leeftijd van zo een boom en meestal weet men niet aan wie die verkocht zal worden. De concessionaris en zijn ploeg denken niet meer aan de ontbossing, maar slechts aan het geld dat geïnvesteerd is. Het aanleggen van wegen kost enorm veel geld en mankracht. Het is dan simpel gezegd, zo dat elke lading die naar de stad gebracht wordt, geïnspecteerd moet worden. Echter is het in de praktijk zeker niet zo; medewerkers die als boswachters moeten fungeren in de diverse gebieden nemen liever tyuku’s in stede dan hun werkzaamheden naar behoren uit te voeren. Je zou ervan op aan moeten kunnen dat de boswachter er is om ons bos te beschermen, maar nee hoor. Zeker 60 procent van de boswachters en medewerkers die op de verschillende ‘landings yards’ moeten inspecteren, zijn omkoopbaar gebleken. De boswachter geeft aan, dat indien bij een houtondernemer erop betrapt bezig te zijn met de verkoop van illegale houtblokken en/of deze zonder toestemming kapt, dat er beslag wordt gelegd op zo een partij rondhout, die dan achteraf wordt geveild. Hoewel dit duidelijk wordt vermeld, gebeurt het averechtse hiervan in de praktijk. Het komt te vaak voor dat houtblokken waarop beslag was gelegd, onderhands terug worden gegeven tegen betaling in US-dollars per kuub aan de desbetreffende concessionaris. Het is hoog tijd dat de overheid de Milieu Raamwet in werking laat treden, aangezien Suriname zich dit niet meer kan permitteren. Suriname kan ontbossing en roofbouw niet langer toelaten. Ons bos moet voor altijd bos blijven, gezien het ‘s werelds grootste zuurstofbron is.