Een enquête die gepubliceerd werd door de Katholieke Universiteit Andrés Bello, heeft recentelijk onthuld, dat de leefomstandigheden in Venezuela aan het verslechteren zijn en de armoede in het land in het afgelopen jaar is toegenomen. Volgens onderzoekers is dit het resultaat van een land, dat geen olie meer produceert, en 94,5 procent van de inwoners arm is geworden.

Uit het onderzoek kan ook geconcludeerd worden, dat de bijna totale stilstand veroorzaakt wordt door brandstoftekorten. Daarenboven spelen de COVID-19-maatregelen ook een grote rol. De initiatieven van de overheid om de pandemie te beteugelen, in het land met een verspreiding van het coronavirus, hebben ertoe geleid dat kinderen niet naar school konden en de productiesector voor een deel tot stilstand kwam. “In termen van armoede is de Venezolaanse samenleving min of meer gelijkgesteld tot 90 procent, tot aan de laatste schijf, vooral het laatste tiende deel van de bevolking waar de kloof van de aller rijksten groter is geworden”, aldus een onderzoeker.

Volgens een onderzoeker, is een van de meest verontrustende gegevens de werkloosheid, die al 8,1 miljoen Venezolanen treft.  Er zijn 7,6 miljoen mensen die werken, terwijl bijna de helft meer uren zou willen werken, omdat een groot deel van het land door de lockdown en de mobiliteitscrisis, vier uur van hun dagelijks reis, heeft ingekort. Slechts een derde van de Venezolanen heeft regelmatig een baan, een percentage dat ver onder het gemiddelde in Latijns-Amerika ligt, zelfs na de tegenslag als gevolg van de pandemie.

Tussen 2014 en 2021 daalde de formele werkgelegenheid met 21,8 procentpunten, hetgeen neerkomt op 4,4 miljoen banen, waarvan 70 procent in de publieke sector en de rest in de private sector. Alleen al in het afgelopen jaar zijn 1,3 miljoen banen geschrapt, waardoor de helft van de beroepsbevolking nu zelfstandig onderneemt Ook de verschillen tussen werknemers in de publieke en private sector worden groter. In de private sector verkeert 58 procent in extreme armoede, terwijl dit in de publieke sector 75 procent is. In het andere uiterste, is bijna 10 procent van de werknemers in de private sector niet arm, terwijl slechts 4 procent in de publieke sector uitdeze situatie wordt gered.

De precaire werkgelegenheid in de publieke sector werd aangehaald door de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten Michelle Bachelet in haar laatste rapport over Venezuela.

Een werknemer kan slechts USD 12 per maand verdienen, terwijl een werknemer in de particuliere sector gemiddeld USD 38 per maand verdient. Deze cijfers kwantificeren de ongelijkheid, die onderzoekers dit jaar op 0,56 schatten, de grootste in de regio, rekening houdend met de referentie van de indexen van 2019, waarin Brazilië, toen de meest ongelijke, 0,53 registreerde.

Volgens een onderzoeker, is het probleem in Venezuela vandaag niet de ongelijkheid, maar de stopzetting van de productie en de schrikbarende vermindering van de instroom van deviezen, van 90 miljard dollar in 2012 tot 5 miljard in 2020, waarvan de meeste niet- particuliere olie-export, bewijs van het einde van de genationaliseerde olie-industrie.

“Als we al het inkomen over gezinnen zouden verdelen, zou het gemiddelde per hoofd van de bevolking 30 dollar per Venezolaan per maand zijn, met andere woorden, één dollar per persoon per dag, een scenario waarin we allemaal in extreme armoede zouden verkeren,” aldus een onderzoeker.

(El Pais)