Volgens een ingewijde in onze zorg, hebben de medisch specialisten hun laatste aanpassing van de verzekeraars in 2013 gekregen en wel SRD 5 (van SRD 120 naar SRD 125).  “Het was gebruik dat er steeds na niet te verwaarlozen inflatie op jaarbasis, vaak om de 2 jaar, gekeken werd naar aanpassing en daarbij rekening houdend met de inflatie. Vaak bleef men eronder of liet men het een jaartje op zijn beloop. Maar in de achterliggende jaren kon de inflatie niet langer als te verwaarlozen worden gezien. Ettelijke malen hebben de medici hierdoor aan de bel getrokken bij de verzekeraars. Die hebben steeds de andere kant op gekeken”, zegt een specialist tegenover de krant.

Volgens de specialist hebben voornamelijk de particuliere verzekeringsmaatschappijen, ondanks hun enorme onroerend goed aankopen (ook luxe nieuwbouw), alle gesprekken met de medici weggedrukt, terwijl ze wel vanaf 2018 hun premies voor de ziektekosten ondanks de wettelijke beperkingen, steevast hebben verhoogd.

Zorgverleners zijn nu meer dan ooit van mening, dat zij moedwillig zijn genegeerd. Omdat men deze groepen genegeerd heeft in de afgelopen jaren en zeer zwart heeft afgeschilderd, en vanaf COVID-19 is gekomen, weer meer respect voor hen en hun werk heeft, moeten ze nog steeds zien uit te komen met de honorering uit het jaar 2013. Daardoor vallen de particuliere dialysecentra nu zo goed als om, en de rest volgt. Er zal een oplossing voor deze groepen moeten komen, waaronder aanpassing van hun tarieven, zodat ze niet en massaal uit Suriname hoeven te vertrekken om elders, waar ze wél zowel kwalitatief als financieel gewaardeerd worden, hun heil te zoeken. Keerpunt is van mening, dat het hier gaat om een zeer verantwoordelijke beroepsgroep die lang heeft moeten studeren.

Daarom moet men beseffen, dat er daarvoor ook voldoende rekenschap moet zijn, want zij riskeren vaak hun leven, moeten midden in de nacht het huis verlaten, omdat een patiënt spoedhulp vereist van de specialist. Gezien het feit dat de verzekeraars niet met hen willen praten, ondanks de goede bedrijfsresultaten ook met betrekking tot de medische ziektekostenverzekering, zijn zij verwezen naar de Zorgraad voor bemiddeling. Dat mandaat heeft de Zorgraad niet en toen hij zelf zijn premies eenzijdig heeft verhoogd, keer op keer, keek de Zorgraad de andere kant op. Dit komt omdat de Zorgraad is bemenst door mensen/medewerkers van de heer Robert Ameerali, de ex-vicepresident, die zelf formeel adviseur is van de Zorgraad, terwijl hij ook (tot voor kort) adviseur was van de Survam. Dus de neutraliteit van deze Raad is in ieder geval ver te zoeken. Maar als deze zorgverleners steeds verder in de honorering erop achteruit gaan en wel ten voordele van de particuliere verzekeraars, hoe moeten zij zelf dan verder? Met de studiekosten van hun kinderen in het buitenland, met de aflossing van hun studieschulden in VV, met de aflossing van hun hypotheek, enz.?

Keerpunt heeft alle begrip voor het feit, dat er een verhoging zal moeten plaatsvinden voor de ziektekostenverzekeringen, aangezien de sector bij zijn standpunt zal blijven. In dezen hopen wij, dat de zorgverleners wél kunnen begrijpen, dat zij deze verhoging misschien gefaseerd doorgevoerd kunnen krijgen en dat zij daarom goede afspraken moeten maken met de Survam. Het is begrijpelijk, dat iedereen de nieuwe wisselkoers wil doorvoeren, en als dat gewoon kon, dan waren we allemaal veel sneller uit de huidige crisis.

Helaas werkt crisisbeheersing niet zo en daarom zal een ieder moeten inleveren, zodat we gezamenlijk kunnen geraken uit deze nachtmerrie. Vooralsnog is het dus onbegrijpelijk dat men de tarieven dan wel gelijk wil koppelen aan de koers en daarmee de kosten van de zorg probeert te dollariseren, terwijl de doorsnee Surinamer nauwelijks een dollar kan opkopen. Met de pressie van de zorgverleners zal uiteindelijk ook de premie verhoogd moeten worden en daarmee de prijs die de samenleving betaalt voor haar ziektenkostenverzekering. Dit mag niet onverantwoord gebeuren. Het effect van de koersaanpassing op de kosten van zorg of kostprijzen in het algemeen, is niet 1 op 1.

Dat is een grote misvatting. Bovendien, in een land dat door een dubbele crisis gaat door hoge schulden en COVID-19, moet iedereen bereid zijn in te leveren en is het daarbij immoreel om de kosten van noodzakelijke gezondheidszorg, te willen dollariseren. Waar moet de samenleving het geld vandaan halen? De zorgverleners roepen om een verhoging, maar verhogingen moeten niet ten koste gaanvan een groep. De artsen denken dat er alleen voor een groep verhoogd kan worden, terwijl er over de gehele linie dan verhoogd zou moeten worden.