Er heerst momenteel grote onrust bij werkers die al maanden, zo niet jaren, diensten verrichten bij de overheid en geen vaste aanstelling hebben in de vorm van een beschikking. Velen hebben in de afgelopen jaren genoegen genomen met een zogeheten arbeidsovereenkomst, in afwachting van de vaste aanstelling die uiteindelijk gedekt werd door de beschikking.

Bepaalde personen met politieke affiliaties naar een regeringspartij of die het slijmen meester waren en zijn, kwamen al rap in aanmerking voor de zo gewenste beschikking. Weer anderen bleven hun werk naar behoren doen in de hoop toch uiteindelijk in aanmerking te zullen komen voor de vaste aanstelling. Maar zoals bekend, is het al jaren zo, dat er met baantjesverstrekking bij de overheid gerotzooid wordt en dat het in vreselijk veel gevallen, een kwestie van ‘names and faces’ is wie wel of niet in aanmerking komt voor een vaste baan. Maar zo weten we ook allemaal dat het ambtenarenbestand een groot waterhoofd is dat steeds groter is geworden door de aanwas van personeel, of die nu wel of niet echt nodig was binnen de verschillende departementen. En terwijl we allemaal wisten en weten dat de verdiencapaciteit van de overheid niet toe, maar stelselmatig afnam, bleven we doof en blind voor de realiteit en trachtten velen toch nog een plek inclusief beschikking te krijgen binnen de publieke sector. Maar de financiële positie van de overheid holde achteruit en het maandelijks betalen van de ambtenaren werd een steeds groter probleem. Het vraagstuk was onder de regering Bouterse al zo ernstig, dat de maandelijkse verplichtingen aan de ambtenaren nog maar slechts konden worden nagekomen door geld lokaal en internationaal te lenen en een schuldenvraagstuk werd opgebouwd, dat zeer ernstige gevolgen heeft voor de huidige generatie en zeer vermoedelijk voor de volgende generaties. En terwijl de regering Bouterse precies wist wat voor desastreus beleid er werd gevoerd door veel meer uit te geven dan er werd verdiend, ging men er rustig mee verder. Men leende maar en dacht zeker ‘na mij de zondvloed’. En terwijl men precies wist wat voor kwaadwilligheid men uitvoerde en zich gewetenloos opstelde tegenover de gehele natie, werden er gewoon meer mensen aangesteld die grotendeels geen beschikking kregen, maar vastgenageld werden aan de zogeheten arbeidsovereenkomst die geen enkele garantie biedt. Wij van Keerpunt, vragen ons in gemoede af, of deze mensen die zo gebrand waren op een aanstelling bij de overheid, geen kranten lezen of het nieuws regelmatig volgen, om te weten dat de overheid hun salaris op den duur niet zou kunnen voldoen met de stagnerende en zelfs teruglopende maandelijkse inkomsten die normaliter gebaseerd zijn op directe en indirecte belastingen en normaliter nimmer afhankelijk mogen zijn van leningen bij banken en andere financiële instellingen in het buitenland. De regering Bouterse heeft ‘gudu pa’ gespeeld op de zak van anderen en heeft nadat er niet meer geleend kon worden, haastje-repje in juli een failliete boedel aan de regering Santokhi overgedragen. En deze regering moet nu maar zien hoe ze deze financiële augiastal van Bouterse zal moeten opruimen, want herstel moet er komen en dat herstel wordt wel van haar verwacht, of dat nu goedschiks of kwaadschiks geschiedt. Maar wij van Keerpunt, vragen ons eigenlijk af ‘how stupid can you be’, om als werkzoekende in het zinkende schip van staat te willen springen, terwijl je weet dat de zaak bankroet is en je eigenlijk niet op je salaris aan het einde van de maand zal kunnen of mogen rekenen. Men is nu boos en begint met het blokkeren van wegen, omdat het salaris niet kan worden uitbetaald, omdat het er simpelweg niet is. Hebben we dit door naïviteit niet aan onszelf te danken? Keerpunt begrijpt heus wel dat in een tijdperk van grote werkloosheid, velen trachten ergens toch emplooi te vinden, maar zoek dan wel een sector uit die meer zekerheid biedt en dat is de overheid momenteel zeker niet met haar weggezonken inkomen. Men kan nog honderden wegen gaan staan blokkeren en zich laten ophitsen door paarse kwaadwilligen die precies weten wat ze hebben veroorzaakt in de afgelopen tien jaar, maar dat zal niet veel veranderen aan de belabberde financiële positie van de overheid. De ophitsers weten heel goed hoe de vork in de steel zit en zouden zelf ook geen goede oplossing hebben voor de huidige situatie. Bouterse heeft toch zelf gezegd dat ‘’wan hebi komopo tapu me skowru’’, doelende op het vreselijke financiële vraagstuk waar hij noch Hoefdraad, een uitweg meer voor wist. Al zou het kabinet Santokhi ten val worden gebracht door de destabilisatie van paars, dan nog zou de kliek van Bouterse het land niet kunnen besturen en dan nog zouden de in het gedrang gekomen ambtenaren, niet op tijd of helemaal niet worden betaald. Dus wegen blokkeren zal geen zier veranderen aan de huidige toestand. Men moet de regering de gelegenheid bieden om naar oplossingen te zoeken, hoe zwaar dat ook momenteel valt voor velen in dit land.