Om verdere verspreiding van het Covid-19 virus te voorkomen, is het openbaar vervoer door de overheid stilgelegd. Het openbaar vervoer in Suriname functioneert al bijkans drie weken niet. Naast de bushouders, kunnen ook de boothouders hun werkzaam niet uitvoeren. De onlangs uitgeroepen pandemie heeft alle sectoren getroffen en de crisis in het land verder verergerd. De voorzitter van de Particuliere Lijnbushouders Organisatie (PLO) John Mahadewsing zegt desgevraagd dat er momenteel niet veel aan de situatie gedaan kan worden.  “Voorlopig is er geen oplossing voor ons probleem. We hebben reeds onze voorstellen en begroting ingediend, namelijk een bedrag voor ondersteuning van SRD 500, – per dag, waarvan de bushouder SRD 350, – krijgt en de chauffeur SRD 150, -. Echter hebben wij nog geen reactie van de overheid hierop ontvangen. We kunnen ook geen stap maken, dat we gaan rijden, want dan wordt je vergunning ingetrokken. We wachten allemaal op de overheid, omdat we sterk afhankelijk van haar zijn”, aldus Mahadewsing. De bushouders hebben reeds getracht, de aandacht van overheid te krijgen, door middel van een bijeenkomst die vorige week dinsdag 7 april op het Onafhankelijkheidsplein werd gehouden. Ofschoon de bushouders momenteel geen inkomen hebben, hadden zij gehoopt hun achterstallige subsidie van 6 maanden te kunnen ontvangen. Ook de boothouders geven aan, de situatie lastig te vinden. “Het werk ligt al drie weken stil en er wordt niet eens met ons gesproken om tot een oplossing te geraken”. U snapt wel dat de overheid deze sector aan het afbreken is. We snappen ook wel dat onze gezondheid voorkeur heeft, maar zonder inkomen, kan je ook niet op je gezondheid letten”, zegt een boothouder aan de krant. Burgers die afhankelijk zijn van het openbaar vervoer, en nog steeds naar het werk moeten, weten zich ook geen raad meer. “Gelukkig gaan mijn werkzaamheden normaal door, dus heb ik nog wat inkomen.

Ik ben afhankelijk van de bus, en moet nu per week meer uitgeven dan normaal. Omdat de bussen niet rijden moet ik een taxi pakken of om een lift bedelen, want een werkdag missen wil je nu niet.

We weten dat het voor onze eigen veiligheid is, maar drie weken lang thuis zitten, zou ook niet mooi zijn”, aldus een 39-jarige Maria tegenover De West.