De huidige regering Bouterse kan dan wel een wet aannemen om het deviezenverkeer te reguleren en in haar verwoede poging zo kort voor de verkiezingen, trachten de wisselkoersen voor de dollar en de euro ten opzichte van de SRD drastisch omlaag te krijgen, maar het zal naar de mening van velen die precies weten hoe koersen tot stand komen en zich in de praktijk gedragen, een groot fiasco worden.

Een wisselkoers stabiliseren en misschien omlaag brengen gaat niet met een dwingend en intimiderend wetsproduct. En wanneer in de afgelopen jaren de koersen zijn overgelaten aan het mechanisme van vraag en aanbod, dan gaan ze helemaal niet ineens omlaag komen met een wet en bedreigingen naar mensen toe,  die de meeste deviezen in handen hebben en bepalen voor hoeveel ze die van de hand willen doen.  SRD 7.52,- voor een dollar, de koers die men denkt met een wet te dicteren terwijl weken achtereen de dollars en de euros’ zijn gekocht en verkocht voor koersen, die ruim  boven de tien lagen, is een gods onmogelijke opgave.  Niemand verkoopt iets goedkoper, wanneer hij het voor een meerprijs heeft aangeschaft. Dat betekent jezelf doelbewust diep in de vingers snijden.

Maar wat thans gaat gebeuren is het volgende:  men gaat de dollars wel proberen te bemachtigen voor de SRD7.52,-  om ze vervolgens niet wederom te verkopen en zeker niet aan de Centrale Bank van Suriname. En als deze regering denkt, met tal van bedreigingen, dat mensen geen cash dollars of euro’s meer zullen kopen van personen of instanties dan hebben ze geen kijk op de huidige Surinaamse realiteit waar vrijwel niemand meer vertrouwen heeft in de regering en de monetaire autoriteiten.  Door de maatregelen die de overheid wenst  door te voeren in haar wet aangenomen op 21 maart jl in De Nationale Assemblee en daarna bekrachtigd door meneer Bouterse, zal het verhandelen van vreemd geld steeds meer naar de zwarte markt gaan, en is het risico zelfs levensgroot, dat kapitaalvlucht  grotere vormen gaat aannemen.

Een van de grootste gevaren waar we bloot aan gesteld kunnen worden, zijn de teruglopende importen van hoogst noodzakelijke producten omdat handelaren niet over voldoende deviezen zullen kunnen beschikken en zeker niet voor een koers, die dwangmatig door de overheid is doorgedrukt.

De ouderen onder ons weten precies wat er tussen 1980 en 1987 in dit land is gebeurd en dat we toen te maken kregen met lege schappen in de winkels, omdat er geen dollars en Nederlandse guldens in voldoende mate beschikbaar waren voor de import van goederen. Een soortgelijke situatie komt ons nu weer tegemoet. Wat wij niet moeten vergeten is dat de deviezeninkomsten in 1980 tot 1990 toch nog kwamen uit de bauxietsector. Toen hadden we nog Suralco en BHP-Billiton, en waren de inkomsten uit andere exportsectoren, een stuk hoger dan ze nu zijn. Waar bouwen we thans op? Juist ja op Staatsolie, Iamgold en Newmont. Bedrijven die zwaar afhankelijk zijn van wereldmarktprijzen die elk moment kunnen dalen of stijgen.

En juist daar moeten we niet al te zwaar van afhankelijk blijven. De opbrengsten uit de zogeheten kleinere goudsector, die nemen niet toe en worden voor een groot deel het land uitgesmokkeld en heeft de staat slechts weinig financieel voordeel aan.  Dus Suriname kan de komende tijd met dit overheidsbeleid, niet rekenen op een forse stijging van zijn exportopbrengsten. En temidden van dit alles, komt de overheid met een knellende wet, in de hoop meer deviezen binnen te krijgen en koersen te stabiliseren. Keerpunt vraagt zich af, waar het zogeheten economisch kader van de NDP zijn opleiding heeft gevolgd. Want met dit beleid en deze maatregelen zullen de koersen echt niet dalen en zal ook de overheid geen grote vermeerdering zien in haar deviezeninkomsten.

Wat we wel gaan zien, is de ondergrondse verhandeling van euro’s en dollars en dat het inzetten van een leger van intimiderende valutacontroleurs, niet het gewenste resultaat zal opleveren.