De veehoudersbond onder leiding van Mukesh Ramlagan, heeft meerdere malen aan de bel getrokken over de problemen in de melkveesector. De melkboeren zijn volgens Ramlagan niet tevreden over de opkoopprijs voor 1 liter melk en ook niet over de gelden die zijn ingehouden. De boeren kunnen het hoofd niet boven water houden en de sector dreigt te verdwijnen. Ramlagan wijst zowel de Melkcentrale als het ministerie van Landbouw, Visserij en Veeteelt (LVV), aan als de schuldige. In een gesprek dat De West had met de Melkcentrale Paramaribo (MCP), maakt de directie duidelijk, dat de achteruitgang van de melkveesector niet de schuld is van de Melkcentrale. De MCP neemt vanaf haar oprichting, rauwe melk af van melkboeren.
MCP-directeur Dewkoemar Sitaram, geeft aan dat de Melkcentrale niet doet waarin zij zin heeft, maar dat er volgens de wet wordt gehandeld.
De basismelkprijs is SRD 3,75 per kilo op basis van 3,3 procent vetgehalte. (voor rauwe melk wordt een kiloprijs gehanteerd, omdat erop basis van melkvet gewogen en uitbetaald wordt) “Er is een procedure hoe melk geleverd moet worden en een Melkwet, die voorschrijft wat de kwaliteitseisen van melk moeten zijn, voordat de melk geaccepteerd wordt. Volgens Sitaram haalt zeker 70-80 procent van de boeren per fortnight, de norm om de basismelkprijs van SRD 3,75 per kilo te ontvangen. Sitaram legt uit dat de prijs van de melk per beschikking is vastgesteld. Boeren kunnen afhankelijk van het vetgehalte van de aangeleverde melk, maximaal SRD 4,02 per kilo verdienen.
Maar er zijn boeren die minder dan de basisprijs verdienen, omdat het vetgehalte van de melk die zij aanleveren, lager is. Sitaram geeft aan dat de MCP in feite geen melk met een vetgehalte van 1 procent wil accepteren, maar omdat de vetgehaltemeting op een later tijdstip geschiedt, wordt de boer toch uitbetaald. “Vandaar de klachten dat boeren SRD 1 krijgen voor hun melk. We willen het eigenlijk niet, maar we zijn gedwongen, omdat de melk al is ontvangen. Deze groep is wel een kleine groep’’, zegt de MCP-directeur. Hij voegt er aan toe, dat er geen gelden van melkboeren worden ingehouden. Er is een tarievenlijst op basis van het vetgehalte waarmee de Melkcentrale werkt. De betaling van de boeren vindt eens per twee weken plaats. Sitaram benadrukt, dat de melk op dit moment niet eens volgens alle normen gekeurd wordt. In het buitenland wordt er bijvoorbeeld op basis van eiwit, vet en lactose gekeurd en betaald, maar in Suriname wordt er alleen op basis van vetgehalte uitbetaald. Indien de Melkcentrale tegen alle normen zou keuren, zou een groot deel van de boeren de norm niet halen.
Volgens Dharna Hardajal, finance manager MCP, is het lage vetgehalte waardoor boeren minder geld ontvangen, niet de schuld van de MCP. Volgens haar speelt de voeding van de koe, de gezondheidstoestand van de koe, toevoegingen en aftrekkingen vanuit de melk, als de uiers op tijd en goed schoongemaakt worden, ook een rol. “Wij krijgen het eindproduct te meten, maar in principe moet het melkvee ook door een veterinaire inspecteur geanalyseerd worden, maar dat gebeurt niet, dus wordt de keuring van het eindproduct door medische analisten gedaan”, zegt Hardajal.

Nadelige concurrentie
Sitaram spreekt overigens van nadelige concurrentie van de MCP. Het gebruik van rauwe melk is niet rendabel en vormt een enorm obstakel voor het bedrijf. Toch zijn er geen plannen om over te stappen op poedermelk. “Wij zijn van de overheid en opgericht met dien verstande om rauwe melk op te kopen en te verwerken. Gaandeweg werd de markt geliberaliseerd met dien verstande dat iedereen een bepaald kwantum aan rauwe melk zou opkopen. Rudisa heeft zich jarenlang niet daaraan gehouden, maar de afgelopen jaren nemen zij via MCP, twee keer per week 8000 kilo af. Michi neemt niets af”, geeft Sitaram te kennen.
De prijs voor rauwe melk is relatief duurder, omdat de melk gevoeliger is, terwijl poedermelk steriel is. “Daarom verzuurt melk van MCP sneller dan die van Michi. Het is veel voordeliger voor de verwerker om te werken met melkpoeder.” Volgens Sitaram mag steriele melk die geïmporteerd wordt, ook niet onderschat worden. “We vinden het erg dat de boer steeds klaagt, maar hoeveel kan je de prijs verhogen, gezien importmelk niet aan banden is gelegd en goedkoper is. Wat zijn de mogelijkheden om de prijs te verhogen? Hiervoor moeten we met het ministerie afstemmen om te zoeken naar een structurele oplossing oor de problemen van de boeren’’, zegt Sitaram.

Merkbare daling melklevering
Volgens Hardajal is er een merkbare daling van het aantal boeren dat nog melk aanlevert te merken. Echter zegt zij dat het niet afhankelijk is van één factor. “De economische omstandigheden spelen een rol, maar ook vergrijzing, de infrastructuur zoals de wegen en mate van stroom- watervoorziening en de prijs. De prijs speelt een rol, maar is niet de belangrijkste factor”, stelt Hardajal. De melklevering op dagbasis is in 2019 ten opzichte van 2018, minimaal gedaald. “Als we kijken naar 2012 ten opzichte van nu, is de levering op dagbasis bijna gehalveerd. Waar we voorheen boven de 10.000 kilo gemiddeld per dag geleverd werd, wordt er nu gemiddeld 6200 kilo gemiddeld per dag geleverd.” Van de geregistreerde melkboeren is volgens Hardajal, 40 procent lid van de Vereniging van Surinaamse Melkboeren. Van de veehoudersbond heeft de MCP nimmer een officiële registratie ontvangen.

-door Priscilla Kia-