De algemene, vrije en geheime verkiezingen van 25 mei zijn in aantocht en het is nu reeds duidelijk, dat er een harde politieke strijd zal worden gevoerd om als overwinnaar uit de bus te komen. Nu reeds wordt er alles aan gedaan tussen coalitie en oppositie om elkaar de loef af te steken. Alle registers worden opengetrokken om de kiezer voor zich te winnen. Ook is men zelfs bereid via sociale media allerlei gemene zaken naar voren te halen. Bepaalde mensen zijn zelfs bereid etnocentrische zaken naar voren te halen en hierdoor de weg te openen voor haatzaaierij. Een zeer gevaarlijke ontwikkeling waar snel tegen dient te worden opgetreden. Gelukkig heeft men een vorm van vuilspuiterij geuit via Facebook, al uit de lucht gehaald. De komende verkiezing is voor bepaalde mensen en dan met name uit de coalitie, van levensbelang en betekent voor hen de zeer noodzakelijke politieke overleving. Dat de coalitieregering het onder de leiding van de NDP vrijwel op alle fronten het in de afgelopen tien jaar heeft laten afweten, is allang geen geheim meer. Er is zeer weinig waar men met trots naar terug kan verwijzen en daarentegen zoveel, waar zware kritiek over gevolgd is. De vele corruptieschandalen, het op grote schaal verkwisten van staatsgelden, de enorm verslechterde volksgezondheid, de zeer toegenomen criminaliteit, de enorm gestegen wisselkoersen voor vreemde valuta, hetgeen heeft geresulteerd in enorm gestegen prijzen voor goederen en diensten, de totale verarming van de gehele gemeenschap en een uitzichtloze toestand. Er is veel beloofd, maar zeer weinig gerealiseerd. Waar de regering Bouterse wel in geslaagd is, betreft het aangaan van enorme leningen in SRD en buitenlandse valuta die in de zeer nabije toekomst zullen moeten worden afgelost en waarvan nu reeds duidelijk is, dat Suriname die heel moeilijk of niet op tijd zal kunnen aflossen inclusief de daarbij behorende rente. Dat we niet in staat zullen zijn deze leningen af te lossen, werd ook recentelijk naar voren gehaald door de Amerikaanse krant de Financial Times. Er heerst al langer dan een jaar een enorme schaarste aan voornamelijk dollars en niets wijst erop, dat wij op zeer korte termijn uit de misère van het grote gebrek aan Amerikaanse dollars zullen kunnen geraken. De vraag naar Amerikaanse dollars neemt gestadig toe en het aanbod is te gering om te voorkomen dat de wisselkoers voor dollars ten opzichte van onze SRD, niet verder en rap zal stijgen. Met de toepassing van verschillende ad hoc maatregelen (Chotelal en een snel ingevoerd staatsbesluit), tracht men vooral de dollarkoers tot aan de verkiezingen, nog een beetje te beteugelen. Dat zal natuurlijk niet lukken, omdat vooral het staatsbesluit handelende over valutatransacties, voor nog meer onrust op het valuta wisselkoersenfront zal zorgen en de koers nog verder zal opjagen. Personen en instanties verbieden dollars te kopen, verkopen en als prijs voor goederen en diensten te vermelden, zal alleen de illegaliteit vermeerderen. Hebben we allemaal al meegemaakt tijdens de zogenaamde ‘revo’ van Bouterse uit de jaren tachtig en begin jaren negentig en heeft totaal niet gewerkt. De zwarte markt voor vreemde valuta floreerde als nooit tevoren en heeft uiteindelijk geresulteerd in de vestiging van een geheel cambionetwerk dat nu vrijwel de gehele economie in handen heeft en de wisselkoersen dicteert. Stommiteiten op stommiteiten haalt dit kabinet uit, omdat het ten einde raad is en niet langer weet het deviezenvraagstuk in goede banen te leiden. En te midden van deze valutareserve die zware invloed heeft op onze economie, belooft men maar van alles, terwijl men heel goed weet, dat zonder voldoende geld, er maar bitter weinig te realiseren zal zijn voor land en volk, tenzij men nog meer leent en ons allemaal nog verder in een schuldenvraagstuk doet belanden. Maar we gaan richting verkiezingen en doen er alles aan om nog vijf jaar aan te zitten. Maar je moet dan wel met iets geloofwaardigs voor de dag komen om de goedgelovigen uit de achterban van 2015, wederom in het gareel te brengen en zover krijgen, weer te stemmen voor lieden die het totaal verbruid hebben. Hoe kan je kiesgerechtigen ervan overtuigen wederom voor je te stemmen, als er zaken als het mega-corruptieschandaal bij de Surinaamse Postspaarbank, SPSB, niet goed onderzocht kunnen worden, omdat het onderzoek wordt bemoeilijkt door beschermheren van de corruptelingen binnen de bank? Hoe wil je stemgerechtigden overhalen voor de derde keer voor je te stemmen en de overwinning bezorgen, als je de dieven bij de Naschoolse Opvang, niet zichtbaar hebt willen maken en vervolgen en de graaiers uit het Carifestafeest, doelbewust straffeloos hebt willen en weten te houden? Hoe wil je de Surinaamse kiezer enthousiasmeren weer voor je te stemmen, terwijl je politieke vrienden en partijgenoten met skalians zware ravages in het binnenland aanrichten en alle waterstromen met kwik aan het vergiftigen zijn? Hoe wil je mensen nog vertellen dat je hun leven in het land aangenamer zal maken, terwijl een wisselkoers van SRD2.80,- voor de Amerikaanse dollar in tien jaar tijd is gestegen naar SRD8.60,- voor dezelfde dollar en door je financieel-economisch en monetair wanbeleid, alles vele malen duurder is geworden en vrijwel niemand meer uitkomt met een maandelijks inkomen en gedwongen is meerdere baantjes erop na te houden? De coalitieregering van Bouterse is in haar nadagen en wenst van de Surinaamse kiezer, nog eens vijf jaar te krijgen. Ze hoopt door tal van stunt- en vliegwerk doorspekt van de nodige misleiding en hernieuwde beloften, hem of haar weer zover te krijgen voor paars te stemmen. De oppositie maakt zich sterk om de strijd aan te gaan en vertelt vrijwel dagelijks door huisbezoekjes en wijkpropaganda, wat er allemaal fout is gegaan en wijst nadrukkelijk op zaken die betrekking hebben op corruptie, onveiligheid en de slechte volksgezondheid. Het gaat niet goed in Suriname en dat het thans bar slecht gaat, is gekomen door het discutabele beleid dat in de afgelopen tien jaar in Suriname is gevoerd. Waar ook voortdurend op gewezen wordt, is de bedenkelijke invloed die verschillende landen in Suriname hebben verkregen, simpelweg omdat ze enorme leningen aan dit paarse regiem hebben verstrekt. Een president die daarbij nog durft praten over een dekolonisatieproces, terwijl hij zich ter eigen overleving vastklampt aan een land als China en Suriname tot een vazal aan het maken is, moet niet langer over dekolonisatie praten. De veel te zware invloed van China in dit land is overduidelijk en hoeft helemaal geen langdurig betoog. Suriname heeft in 1975 zijn staatkundige onafhankelijkheid van het voormalige moederland verkregen. Maar na ruim 40 jaar is duidelijk gebleken, dat wij door tal van omstandigheden en vooral slecht handelen in het politiek bestuurlijke, er niet in geslaagd zijn dit land economisch weerbaar te maken.
Anno 2020 behoren wij tot de armste landen op dit halfrond en beschikken we over een regering die overal met een bedelende hand de wereld rondgaat, op zoek naar leningen die we maar moeilijk of helemaal niet zullen kunnen aflossen. Een regering die er niet aan denkt grote buitenlandse kredieten te besteden in productieve ondernemingen, maar de middelen stuk slaat in de consumptieve sfeer met als doel zoveel mogelijk zieltjes te behouden en winnen, is het aanblijven na 2020 niet waard en dient naar de mening van Keerpunt, plaats te maken. Het Surinaamse volk is aan zet en kan door op 25 mei voor andere alternatieven te stemmen, een ommekeer veroorzaken. Het volk moet door voor verandering te stemmen, ervoor zorgen dat de verdere aanwending van onze natuurlijke hulpbronnen de gehele gemeenschap ten goede komt en niet slechts een stel politieke gangsters en corruptelingen wier belangen en die van familieleden, vrienden en partijgenoten, prevaleren boven die van Suriname en zijn bevolking.