Bewoners uit de omgeving van Langetabbetje, hebben vele keren hun beklag gedaan over de kolossale skalians, die al maanden activiteiten ontplooien nabij hun dorp aan de Marowijnerivier. Nog steeds komen er meldingen binnen over het aantal skalians op het Prof. Dr. Ir. W.J. van Blommesteinmeer, dat niet af-, maar toeneemt. Ook liggen er al geruime tijd skalians langs de linkeroevers van de Marowijne- en Lawarivier. De beelden die hieromtrent via sociale media worden verspreid, spreken boekdelen door de ravage die deze skalians aanrichten aan het milieu. Deze negatieve ontwikkeling is al jaren gaande, zonder dat de overheid ingrijpt. Het is onbegrijpelijk, waarom de regering tot op heden niet kan of wil optreden tegen skalianhouders. Dit versterkt het vermoeden, dat politieke machthebbers deels de skalians bezitten en beheren. Het WWF Guyana heeft twee maanden terug ook skalians gesignaleerd aan de Lawa, en welstroomafwaarts van Maripasoela. Dit bevestigde het WWF tijdens zijn recente missie in het woongebied van de Aluku’s. Het WWF constateerde toen extreme verwoesting/vervuiling, die wordt veroorzaakt door de ongecontroleerde exploitatie van goud. In het bijzonder de bewoners van dorpen langs de rivier, hebben te maken met deze ernstige vorm van milieuvervuiling. Volgens het WWF is het zeer zorgwekkend om na enkele maanden reeds de nadelige gevolgen van deze exploitatie op de rivier te zien. Omdat de rivier grotendeels is uitgemijnd, gaan de skalians nu dichterbij de eilanden en de oevers. Er is fotomateriaal beschikbaar waarop duidelijk te zien is, dat de skalians doodgewoon de rivieroevers stuk maken. Er wordt gekapt, ontworteld en vervolgens worden de bomen langs de rivier in brand gestoken, waarna mechanische schoppen de grond losmaken om vervolgens de pompen op de schepen in te schakelen. Vorig jaar en wel op 1 september, kregen 40 skalians toestemming van de toenmalige minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Regillio Dodson, om verdere activiteiten ontplooien in het Sarakreek-gebied en de Marowijnerivier en wel onder zogenaamde vernieuwde voorwaarden. Dodson beweerde toentertijd, dat er voortaan strakke regels zouden zijn voor het dredgen in het stuwmeergebied en dat de commissie Ordening Goudsector, toezichthouder zou moeten zijn. Verder was met de skalianhouders afgesproken, dat er per boot een bepaald bedrag aan het ministerie van Financiën afgedragen zou moeten worden. Er werd ook gezegd, dat dit geld de plaatselijke gemeenschap ten goede zou komen. We zijn inmiddels een jaar verder en vragen ons zeker af, hoe transparant deze betalingen zijn. Hoe wordt er gecontroleerd of het geld daadwerkelijk ten goede komt aan de lokale bevolking. Of is dit geld ook alweer verdampt?