Zijn de in groot internationaal isolement geraakte Nicolás Maduro, de dictator van Caracas en zijn chavistische volksonderdrukkers, bereid een oorlog met de buurlanden Columbia en Brazilië te riskeren in het noordwesten van ons continent? Die vraag kan zeker gesteld worden als we kijken naar de jongste demarches van deze omhoog gevallen buschauffeur, die pretendeert op democratische wijze gekozen president van Venezuela te zijn. Maduro is zoals bekend, op zeer frauduleuze gekozen als president van het eens zo rijke land in Zuid-Amerika. Door financieel en economisch wanbeleid behoort Venezuela thans tot de armste staten in het Latijns-Ameri-kaanse huis en heeft te maken met de hoogste inflatie ter wereld en gaat gebukt onder voedsel- en medicamentenschaarste. Voorts is zeker 10 procent van de Vene-zolaanse bevolking het land uitgevlucht naar omliggende landen en het Caribisch gebied. Maar Maduro denkt nog steeds dat zijn corrupt socialistisch regiem, dat steunt op hulp van Rusland, China, Cuba en Uru-guay, zich als paria op dit continent zal kunnen handhaven. In stede dat Maduro naar een uitweg zoekt die moet leiden naar de waarachtige parlementaire democratie en herstel van de democratische rechtsstaat, neemt hij zijn toevlucht tot steeds meer totalitaire methoden van mensenrechtenschendingen, intimidatie van de pers en wat dies meer zij. De recentste en meest onbegrijpelijke stap van deze despoot, is het accommoderen van FARC-commandanten uit Columbia en die te bewapenen. Ook is Maduro naar verluidt, de FARC ‘gasten’ aan het opjutten de reeds gestaakte guerrilla tegen de regering in Bogota te hervatten. Deze strategie van destabilisatie van Colombia, is de regering van president Ivan Duque Marquez, totaal in het verkeerde keelgat geschoten en wordt als een verkapte oorlogsverklaring gezien. Inmiddels is men in Colombia niet stil blijven zitten en is het leger doende voorbereidingen te treffen de grens met Venezuela te versterken. Ook dreigt Maduro thans raketsystemen van Russische makelij naar de Colom-biaanse grens te verplaatsen. Zowel in Brasilia als Washington worden de jongste ontwikkelingen in dit gebied op de voet gevolgd. Vooral in Brasilia is de rechtse re-gering onder leiding van Jair Bolsonaro, absoluut niet ingenomen met de jongste ontwikkelingen die de stroom van Venezo-laanse vluchtelingen alleen maar kan verhevigen. De in het nauw gedreven Maduro gedraagt zich steeds meer irrationeel en neemt steeds grotere risico’s, omdat hij zich gedekt waant door Rusland en China. Het is maar te hopen dat er geen oorlog ontstaat tussen Venezuela en Columbia, omdat de zaak dan snel een veel groter en omvangrijker conflict wordt waarbij Brazilië en de Verenigde Staten, niet aan de zijlijn zullen blijven staan.
De Verenigde Staten hebben hun militaire bemoeienis en aanwezigheid in Guyana al getoond en zullen zeker een verdere verspreiding van het socialisme op dit continent niet tolereren. Nu reeds ontvluchten dagelijks Venezola-nen door de armoede gedreven, Venezuela. Bij een oorlog zal de stroom vluchtelingen alleen maar toenemen en hebben wij, naburige landen, een humanitaire ramp voor de deur, waar wij zonder buitenlandse steun geen antwoord op zullen hebben.
Colombia en Brazilië worden overspoeld door Venezo-lanen waarvan velen dringend medische en of voedselhulp nodig hebben. Ook deze twee staten zijn vooral in hun rurale gebieden, niet berekend op een dergelijke instroom van economische vluchtelingen en willen daarom zo snel mogelijk een normalisatie in Venezuela waardoor de meeste vluchtelingen terug kunnen.
Het is daarom van eminent belang, dat de despoot in Caracas tot het besef komt, dat het zo niet langer kan en hij het veld zal moeten ruimen. Blijft hij halsstarrig vasthouden aan de macht, dan zal hij Venezuela totaal te gronde richten.