De regering heeft in de afgelopen ruim negen jaar, ondanks tal van waarschuwingen van ter zake deskundigen, niet geleerd, dat oeverloos spenderen zonder dat daar tegenover ruim voldoende staatsinkomsten staan, dit land alleen maar in problemen zal brengen. Door het buitensporige uitgavenbeleid en de niet toenemende staatsopbrengsten uit met name directe en indirecte belastingen, is de regering in grote financiële problemen geraakt. Adviezen van het Internationaal Monetair Fonds, IMF, werden eventjes en deels opgevolgd en daarna ging het ondoordachte en onverantwoordelijke bestedingsbeleid, rustig door. En toen het eenmaal duidelijk werd dat de staatsuitgaven allang niet meer dekkend konden worden gemaakt, ging men er rustig toe over, geld lokaal en internationaal te lenen. Het leningenplafond werd geraakt en volgens de regering, is het nog niet overschreden. Een redenering van de regering die door economisten in dit land, als ‘’vals’’ en ‘’misleidend’’ wordt bestempeld. Hoe het ook zij, de regering heeft veel geld nodig om zaken in de begroting 2019 opgenomen, toch nog te kunnen financieren. Naar verluidt, moet De Nationale Assemblee nu toestemming verlenen aan het kabinet Bouterse om los van het leningenplafond, toch nog een aantal zware leningen aan te gaan om zo de verkiezingen van 2020 zonder al te veel kleerscheuren te bereiken. Maar het begrotingstekort beloopt nu reeds in de miljarden en zal verder stijgen, gezien het feit dat dit kabinet niet wenst af te wijken van het door hem tot nog toe gevoerde financieel-economische beleid. Een van de grootste problemen waar deze regering mee kampt, betreft haar chronisch gebrek aan deviezen en het niet onder controle kunnen houden van de wisselkoersen, die vanaf 2016 zijn overgeleverd aan het mechanisme van vraag en aanbod en dus onderhevig kunnen zijn aan een vrije val van de SRD tegenover de vreemde harde valuta dollar en euro. Als je als staat ook nog in verhevigde mate besluit, over te gaan tot monetaire financiering van je overheidstekorten, dan werk je de verdere devaluatie van de SRD in de hand en blijft het omlaag brengen van de wisselkoersen een utopische gedachtengang. Maar de regering blijft maar foute en zeer bedenkelijke prioriteiten stellen. Neem nou het binnenhalen van de Cubaanse artsen en straks misschien ook nog een klein leger van Filipijnse verpleegkundigen, ter bemensing van het nog in gebruik te nemen ziekenhuis in Wanica, dat van Albina en medische posten in het binnenland. Al deze externe krachten zullen dit land handen vol geld aan vreemde valuta gaan kosten. Een deel van deze kosten in de zorg, gaat gelijk naar het buitenland voor de Cubaanse staat (een soort van verkapte ontwikkelingshulp aan deze links totalitaire staat) en natuurlijk naar familieleden van de Cubanen en Filipijnen. De Braziliaanse regering onder leiding van president Jair Bolsonaro, heeft na haar aantreden, de Cubaanse artsen te kennen gegeven, dat ze niet langer welkom zijn. Bolsonaro is namelijk niet van plan de Cubaanse totalitaire staat financiële steun te verlenen via de in zijn land werkende artsen. Ook is inmiddels bekend dat onder de linkse regeringen van Lula en Roussef, er een steun aan Cuba ging die in de miljarden dollars beliep. Daar heeft Bolsonaro nu ook een stokje voor gestoken. Maar in Suriname proberen we het wiel wederom uit te vinden. Een oud en zeer gerespecteerd medewerker op onze redactie zei weleens: ‘’Fowru no abi watra fu dringi ma a wani gi doksi fu was futu’’. En zo moeten we ook de verkapte vorm van ontwikkelingshulp van ons land aan Cuba zien, die dan via de doktoren zal verlopen. De VMS en de RGD-artsen hebben volkomen gelijk als ze zich vijandig opstellen tegenover de komst van de Cubanen. We kunnen onze boontjes voor wat betreft de zorg zeker wel doppen en daarvoor hebben we de steun van Cuba echt niet nodig. Bovendien is het zo dat onze artsen goed zijn opgeleid en de staat daarvoor niet extra en diep in de valutabuidel hoeft te tasten. Maar deze regering heeft nu eenmaal een spendeerziekte waar ze maar geen afdoende behandeling voor wenst te accepteren. Ze is niet in staat de bestaande zorg goed overeind te houden en neemt nu nog meer externe financiële verzwaring op zich. Er doen zich nu ook al behoorlijke tekorten aan essentiële geneesmiddelen voor, al denkt ze op eenvoudige wijze haar tekortkomingen te ontkennen. Ze moet eens gewoon toegeven dat het nu al zo erg is, dat ze niet eens voldoende geld heeft om essentiële en veelgebruikte medicamenten te betalen. Overal is ze bezig met brandjes te blussen en dagelijks wordt de gemeenschap door de nog vrije media op de hoogte gebracht van personen en instanties die in actie gaan, omdat de overheid wederom in gebreke is gebleven. Maar deze overheid gaat op onverschrokken wijze en tegen beter weten in, door met het spenderen en nog eens spenderen, al betekent het dat ze dit uitgavenpatroon moet continueren op de zak van derden. Het behoeft allang geen betoog meer dat hier enorme problemen van komen en wel voor de gehele samenleving. Daarom is het van groot belang dat er na augustus 2020 ander en professioneel, financieel-economisch en monetair beleid gevoerd wordt.