Heel veel mensen staan te springen en te juichen, alleen omdat de regering beloofd heeft de wegen in het Anjoemara-project in Albina en de weg naar Ricanaumofo te asfalteren. Op zich zijn het hele goede initiatieven, niet alleen omdat de wegen in een slechte staat verkeren, maar ook omdat de bewoners beloofd was dat de wegen geasfalteerd zouden worden. Het is een stukje ontwikkeling voor het gebied en we moeten blij zijn voor de bewoners. Maar we zijn niet vergeten dat dit de zoveelste belofte is van deze regering. We weten ook dat het startsein geven voor een project, nog niet betekent dat het beloofde er al staat. Denk maar aan de vwo-school die in Marowijne gebouwd zou worden. Het bord staat er, maar dat is nu helemaal overwoekerd door onkruid en de eerste steen is nog niet eens gelegd. Om terug te komen op de infrastructuur, in december 2014 is tijdens een krutu beloofd, dat de 24 km lange weg van Perica aan de Oost-Westverbinding naar Wanhatti in Marowijne, geasfalteerd zou worden. Het startsein werd gegeven, maar tot op de dag van heden is de weg nog steeds niet geasfalteerd. Wij willen geen doembeelden creëren, maar het volk moet alert blijven en de regering moet niet denken dat het volk elke keer te pakken is. Desondanks hopen wij dat het incident met Wanhatti zich niet weer herhaalt. De ex-minister van Openbare Werken, Siegfried Wolff, had toen meegedeeld, dat de overheid na een jaar de weg zou asfalteren, als er geld is. Tot nu toe is er blijkbaar geen geld. Nu wordt Wanhatti overgeslagen en worden wegen in het Anjoemara-project en de weg naar Ricanaumofo geasfalteerd. In geval de regering het vergeten is, dan willen wij haar wel in herinnering brengen, dat zij vijf jaar geleden een belofte gedaan heeft die ze niet waar heeft kunnen maken. Het volk is die belofte niet vergeten.