Suriname en Togo hebben een visumafschaffingsovereenkomst getekend voor houders van diplomatieke en dienstpaspoorten. Veel Surinamers hebben nauwelijks van dit land gehoord. Wij vragen ons af als we de regering aan applaus moeten geven, omdat zij iets gedaan heeft waarop het volk zo lang heeft gewacht. Het lijkt alsof de regering alleen samenwerkingen aangaat met landen die net als ons, ook hulp nodig hebben. Wij vragen ons af wat het gros van de Surinamers te zoeken heeft in Togo, terwijl er landen zijn zoals Nederland, de Verenigde Staten, Aruba, Curaçao, België, Frankrijk etc., waarmee Surinamers vaker te maken hebben. Visumvrij reizen naar deze landen, daar heeft een groot deel van het volk baat bij en niet alleen diplomaten. De regering zou beter de relatie met Nederland normaliseren, maar dat kan niet, omdat de regeringsleider niet welkom is in Nederland. De totale bevolking lijdt daaronder. Er worden steeds meer samenwerkingen aangegaan met landen die geen goede reputatie hebben. Denk maar aan Papua Nieuw-Guinea, Rusland en Servië. Het buitenlandbeleid van Suriname is allang niet meer te volgen. Het gaat een en al om het tekenen van overeenkomsten waarmee de weg vrij gemaakt wordt voor het verkrijgen van leningen. In de kwestie Venezuela is duidelijk gebleken dat dit land onder leiding van Maduro, de mensenrechten aan het schenden is, maar toch staat onze regering pal achter Maduro. Ons buitenlandsbeleid zou erop gericht moeten zijn voordelen te halen voor het land. Wat zal de samenwerking opleveren voor Suriname? Welk doel wordt nagestreefd? We zien een heleboel presidenten langskomen, maar uiteindelijk wordt het niet duidelijk welk voordeel wij eruit hebben gehaald dan dat er ruimte gecreëerd wordt om meer leningen af te sluiten. Wanneer zal er eens een duidelijk beleid gevoerd worden op dit gebied?