In mei van het komende jaar heeft het Surinaamse electoraat de gelegenheid een nieuwe regering voor dit land aan te wijzen en natuurlijk een parlementaire evenwichtigheid tot stand te brengen. Het zal naar de mening van velen, wederom en als vanouds, een regering moeten worden die niet over een zwaar dominante positie van één partij binnen De Nationale Assemblee, DNA, beschikt en daardoor alles wat in haar straatje ligt, maar denkt te kunnen doordrukken en de oppositie vijf jaar lang als minderwaardig en niet relevant behandelt en desavoueert. Op verschillende momenten hebben we mogen ervaren dat de NDP-regering van Bouterse, zaken aan De Nationale Assemblee voorlegt die ze als wetsproduct wenst door te drukken en daarvoor haar partners onder druk zet en sinds de verkiezingsoverwinning van 2015 (met 26 zetels in DNA), zich helemaal als overheerser en alleenheerser heeft gepresenteerd. In april 2012 hebben we bijvoorbeeld gezien met welk gemak en onder zware druk van coalitiegenoten, de Amnestiewet werd gewijzigd; en nu wederom bij de aanname van de begroting voor het dienstjaar 2019, ofschoon er enorme kritiek werd geleverd door de oppositie op de hoogte van het gepresenteerde budget en ondanks waarschuwingen van vooraanstaande economisten, stemden de coalitionele jaknikkers, tegen beter weten in voor een begroting die grotendeels zal worden gefinancierd door middel van leningen. Wordt hiermede niet overduidelijk het leningenplafond niet nadrukkelijk overschreden? En brengen we dit land niet nog verder in de diepe put van leningen en schuldaflossingen? Velen zien deze begroting dan ook maar als een document vol cijfermateriaal en opgebrachte financiële wensen van de zestien departementen, maar het is nu reeds duidelijk, dat de meeste wensen niet ingevuld zullen worden, omdat de verdiencapaciteit van de overheid het gewoon niet toelaat. Feit is echter wél, dat de regering Bouterse duidelijk heeft laten zien dat de parlementaire democratie in Suriname een farce is, waarbij de dictatuur van de uitvoerde macht hoogtij viert en DNA op vele momenten gewoon misbruikt wordt om zeer bedenkelijke zaken gewoon erdoor te krijgen. Vanwege de oppositie is erop verschillende momenten en met veel nadruk en zeer geargumenteerd, op gewezen dat de afspraken die gemaakt zijn met de Alcoa, zeer onvoordelig en misschien wel desastreus voor Suriname zijn. Ook in deze kwestie heeft de regering getoond maling te hebben aan alle protesten vanwege de oppositie en zal ze de zaak binnenkort naar DNA brengen voor goedkeuring. Bouterse en zijn dictatoriale kliek zijn er ook nu wederom van overtuigd, dat de coalitionelen binnen het hoogste college van staat op zijn commando ja zullen stemmen om de onvoordelige overeenkomst te bekrachtigen. Als we als Surinamers een eind willen brengen aan deze zogeheten dictocratie van de NDP, dan hebben we in mei van het komende jaar daartoe de gelegenheid. We zullen moeten gaan stemmen voor een dusdanige zetelverdeling in DNA die de dictatoriale beslissingen vanuit een Kabinet van de President aan de Kleine Combéweg, onmogelijk zullen maken en de evenwichtigheid binnen de Surinaamse parlementaire democratie zal kunnen herstellen. Wat we namelijk nu doormaken, heeft niets meer met democratie te maken en heeft wel alles te maken met het opleggen van de wil van één persoon die de waarachtige democratie nooit heeft begrepen of willen begrijpen.

*****
Dat de rancune vanwege het NDP-kabinet Bouterse tegen deze krant verregaande is, weten we al decennialang, maar dat men zelfs zover wenst te gaan door het algemeen belang te schaden, is een novum. Al decennialang, dus lang voordat Bouterse en zijn revo entourage macht hadden geroken in dit land, publiceren wij in de vrijdageditie, de advertentie die betrekking heeft op de Wachtdienstregeling van het Staatsziekenfonds, SZF, die de zieke mens in dit land in het weekend in staat stelt, te vernemen, welke dokter of apotheek beschikbaar is voor medische hulp of verkrijging van medicamenten. Tot onze grote verbazing werd ons de afgelopen week meegedeeld, dat van hogerhand binnen het SZF is besloten, ons deze advertentie na decennia ook te onthouden. Hieruit kan worden opgemaakt dat de rancune vanuit dit bestuur, grenzeloos is. Ook dient hierbij vermeld te worden dat vanaf 2013, de betalingen voor advertenties vanwege de overheid, zijn stopgezet. Een bedrag dat thans ver boven de 5 ton ligt. Uit ingewonnen informatie in de afgelopen jaren, is ons gebleken dat Financiën steevast weigert de tegoeden die ons toekomen, naar de verschillende ministeries over te boeken. En met ons zijn er zovelen die al jaren niet betaald zijn geworden door deze overheid.