Afgelopen week heeft milieuactivist Erlan Sleur, zeer schokkend nieuws naar buiten gebracht over het kwikgehalte in ons binnenland. Op zijn Facebook pagina deelde hij de resultaten, die duidelijk lieten zien dat het gemiddelde kwikgehalte gemeten in vrouwen en kinderen van verschillende Marron dorpen, zorgwekkend hoog is. “Wat wij van de bovenlandse inheemsen al lang wisten, blijkt nu ook te gelden voor de andere tribale volken in ons binnenland. De kwikverontreiniging verspreidt zich steeds verder. Alles wat boven de stippellijn zit in de grafieken, is verontrustend en zou volgens internationale normen meteen aangepakt moeten worden. Alle dorpen waar men gemeten heeft, zijn in de gevarenzone. Wij hebben alle redenen om ons zorgen te maken als onze overheid deze gegevens niet met de gemeenschappen deelt”, zegt Sleur. Bij recentelijke navraag in een van de genoemde dorpen, was men niet op de hoogte van de eindresultaten van het kwikonderzoek, terwijl dit onderzoek al ruim een jaar geleden (begin 2018) is voltooid. Volgens een woordvoerder van de Anton de Kom Universiteit van Suriname, AdeKUS, was dit rapport (samenwerking Tulane University en AdeKUS) alleen voor intern gebruik bedoeld. “Doen we hier onderzoek om het daarna in de doofpot te stoppen? Welke of wier belangen worden er geschaad met deze rapporten waardoor ze niet geopenbaard mogen worden van de overheid? U mag uw eigen conclusies trekken”, aldus Sleur. Tot slot gaf hij de norm aan die de World Health Organization, WHO, heeft voor kwik, namelijk 10 microgram. De Amerikanen hanteren een norm van 5.8 microgram en onze Franse buren zijn er na gedegen onderzoek van overtuigd, dat al bij 2.5 microgram kwik per gram lichaamsgewicht er al cognitieve stoornissen optreden aan het zenuwstelsel. “Let er dus op dat als we de scherpe Franse norm aanhouden, dat we een groter probleem hier hebben” aldus Sleur.

De schade aan onze natuur is momenteel veel groter dan steeds aan ons wordt voorgehouden. Deze negatieve ontwikkeling vindt al jaren plaats in gebieden in het achterland. Deze gebieden worden al geruime tijd vernietigd door de illegale goudwinning en houtroof en wel onder toeziend oog van de regering en natuurbeschermingsorganisaties. De totale vernietiging van onze natuur wordt gewoon toegelaten door de regering Bouterse en consorten met het enige doel ‘zakken vullen’. Suriname staat bekend om zijn tropisch regenwoud, want wij hebben voor meer dan 90 procent onaangetast oerwoud. De afgelopen jaren gaat de vernietiging van Mama Sranan hard, doordat goudzoekers in combinatie met de kaalkappers, enorme schade aanrichten. De kaalkap is te wijten aan de huidige regering en het vorige kabinet Bouterse I, omdat zij duizenden hectaren grond aan concessies hebben uitgegeven ten bate van de houtkap, die is omgeslagen in kaalkap en in bepaalde gevallen zelfs houtroof tot gevolg heeft. Begrijpt de regering niet dat ontbossing en kwikvervuiling verstrekkende negatieve gevolgen hebben? Dieren en planten verdwijnen en hele ecosystemen geraken ontregeld. Erosie is ook het gevolg van grootschalige houtkapactiviteiten. Ontbossing is de oorzaak van erosie en draagt bij aan de opwarming van de aarde. Deze paarse regering wenst nog steeds niet te weten wat de consequenties zijn van deze kwikvergiftiging en kaalkap op de langere termijn voor ons milieu.