Het eerste kabinet Bouterse dat in augustus 2010 aantrad door ondersteuning van Brunswijk en Somohardjo, zat maar nauwelijks in het zadel of men begon in rap tempo goede krachten binnen de ambtenaren die jaren achtereen naar eer en geweten hun werk op eerlijke wijze hadden volbracht, te ontslaan of doodgewoon met behoud van salaris thuis te zetten. Gewijzigde beleidsinzichten werden daarbij aangehaald om deze daad tegen goed menende ambtenaren te vergoelijken. Bij Defensie, de politie, het Planbureau, binnen de zorg en nog op vele cruciale plaatsen en functies, werden mensen vaak ook nog op zeer onbeschofte wijze de wacht aangezegd. En wat kwam daarvoor in de plaats? Tje me Gado!!! Allerlei wis wasi figuren werden benoemd die totaal geen notie hadden van hun taak en er binnen de kortste keren een grandioze puinhoop van maakten. Op het Planbureau kon met niet eens meer een Meerjaren Ontwikkelingsplan, MOP, schrijven en bij het leger klopte er al spoedig niets meer van. Ook bij de politie volgde de ene na de andere mutatie en we zien na bijna tien jaar goed wat dat allemaal heeft opgeleverd. Partijloyalisten bij wie educatieve vorming niet of nauwelijks had plaatsgevonden, werden geplaatst. Tussen de districtscommissarissen schoten mensen naar voren die je tijdens de koloniale tijd niet eens de functie van bode zou willen toebedelen. Je zou het bijna als inflatie willen bestempelen. En alsof dat niet voldoende was, werden ministers ook aanhoudend gereshuffled. Cyrill Daal, de op 8 december 1982 vermoorde vakbondsleider, stelde: “dat ding mang disi e kenki minister leki ondrobruku”, en daar is ook na de gesjeesde revolutie van Bouterse geen verandering in gekomen. Paars gaat nog steeds uit van het morbide idee dat vervangen van bewindslieden ook gelijk zal leiden tot verbetering van het beleid en vooruitgang. Daar is tot op heden niets van gebleken. Maar hoe goed en kundig je ook bent als minister, zonder geld van een Hoefdraad kom je ook geen steek verder en dan word je na enige tijd door Bouterse als waardeloos neergezet en verwijderd. Maar zoals we allemaal weten, heeft de NDP geen bruikbaar kader en goed kader met een juiste en eerlijke inborst wenst zijn naam niet te verbinden aan deze partij die slechts in het belang van topfiguren en zelfverrijking werkt. Ook nu weer, ruim een jaar voor de verkiezingen van 2020, wenst de paarse kliek de governor van de Centrale Bank van Suriname te verwijderen, omdat de man niet helemaal aan de eisen van de paarse partijtop kan en wenst te voldoen en omdat hij de monetaire stabiliteit en economische vooruitgang van land en volk beoogt. Ook nu dient het enge persoonlijke belang van personen en een partij te prevaleren en niet in het laatste machtsbehoud ten koste van alles en ten nadele van de gehele samenleving. Het volk van Suriname dient alert te zijn en blijven, want de plannen van deze regering binnen de financiële wereld, zullen zeker niet ten voordele van het volk uitpakken.