De regering is van plan om Cubaanse artsen aan te trekken voor RGD-poliklinieken die niet over een arts beschikken en voor het ziekenhuis in Wanica. Dew Sharman, arts, zegt in gesprek met De West, dat hij als huisarts heeft gewerkt met Cubaanse huisartsen en op basis van zijn ervaring heeft geconstateerd, dat zij niet deugen. Hij heeft zijn bedenkingen en vraagt zich af als de artsen wel behoorlijk zijn opgeleid. Als dit ook het geval is bij de Cubaanse specialisten, weet hij niet. “Hun klinische ervaring is gering”, stelt de arts.
Sharman geeft aan dat Cubaanse artsen van 08.00u tot 13.00u slechts 5 tot 6 patiënten helpen. Dit komt omdat zij geen parate kennis bezitten en daarom genoodzaakt zijn om gebruik te maken van het internet om informatie in te winnen over een bepaald ziektebeeld. Volgens hem kennen ze de receptuur binnen de medische wereld ook niet. “Wat dit betreft, steken onze artsen met kop en schouder boven de Cubaanse artsen”, zegt Sharman.
Hij geeft aan dat onze artsen behoorlijk worden opgeleid op het Medisch Wetenschappelijk Instituut (MWI) en dat er curricula worden gehanteerd die voor een groot deel overeenkomen met de medische opleiding in Nederland. “De theoretische en praktische normen liggen heel erg hoog”, zegt Sharman. Hij geeft aan dat de regering haar huiswerk eerst goed dient te maken alvorens te besluiten om artsen uit andere landen te halen. Zo vindt hij dat er een goede evaluatie moet worden gedaan naar de in- en uitstroom van artsen op het MWI. Van de zestig studenten die worden toegelaten op de medische opleiding, zijn er slechts 5 – 8 die hun bul behalen. Volgens hem moet nagegaan worden waarom zo weinig studenten afstuderen en wat de marktbehoefte is voor artsen. Suriname telt ruim 600.000 mensen. Een arts mag maximaal 2000 patiënten hebben. Sharman stelt dat ons land dan in feite 300 huisartsen nodig heeft. Veder zou de regering na moeten gaan wat de behoefte aan ziekenhuizen is. “Met de huidige ziekenhuizen hebben wij al genoeg ziekenhuisbedden op basis van onze bevolking. Het ziekenhuis van Wanica is eigenlijk een overbodige luxe”, zegt de arts. De regering had volgens hem ook rekening moeten houden met het wel of niet kunnen bemensen van het nieuwe ziekenhuis.
Sharman vindt het niet kunnen dat de regering Cubaanse artsen aanstelt die geen kennis hebben van de verschillende bevolkingsgroepen en hun culturen. “De samenleving zal er last van ondervinden, vooral wanneer mensen Aucaans, Sarnami, Javaans en Sranan Tongo praten, het zullen moeten doen met artsen die Spaans spreken”, zegt de arts.
Sharman had graag dat de regering met stakeholders zoals de Vereniging van Medici om de tafel was gaan zitten om te praten over het invullen van het tekort aan artsen. Echter merkt hij op dat de regering iedereen heeft genegeerd en kiest voor een ad hoc beleid. Hij merkt op dat met het aantrekken van vijftig artsen voor het Wanica Ziekenhuis, er sprake zal zijn van een kleine Cubaanse kolonie.
Sharman vertelt dat artsen uit het buitenland niet zomaar in ons land mogen werken. Hiervoor is er wet- en regelgeving waaraan de regering zich zal moeten houden. Zo is het verplicht dat artsen zich moeten inschrijven in een specialistenregistratiecommissie.

door Johannes Damodar Patak