Als een jaarlijkse traditie c.q. verplichting, hield het staatshoofd ook dit jaar zijn nieuwjaarsrede. Velen hebben pas op 2 januari 2019 via persberichten, het een en ander vernomen over al hetgeen de eerste burger te debiteren had. Aan het einde van het vorige jaar hadden veel Surinamers andere bezigheden dan zich te kluisteren voor een televisiescherm om naar de president te luisteren. Weer anderen gingen er bij voorbaat vanuit, dat er toch niets bijzonders uit de toespraak zou voortvloeien en luisterden dus bewust niet. 2018 was voor hen toch maar een enerverend jaar geweest en het nieuwe jaar zou, gezien de huidige slechte economische vooruitzichten, echt niet veel beter worden, dus wat voor zin had het eigenlijk om naar de verouderde voornemens te luisteren. De laatste groep Surinamers heeft het wederom bij het rechte eind gehad. De rede van de president haalde zaken aan die voor velen niet relevant genoeg en op zijn zachtst gezegd, teleurstellend over kwamen. De president haalde bijvoorbeeld niet aan dat het land deviezenproblemen kent en nog steeds heeft. Hij vertelde bijvoorbeeld dat de wisselkoersen stabiel zijn, wat niet klopt, omdat de dollar juist een verontrustende stijgende trend vertoont en de prijzen in de winkels reeds heeft doen toenemen. Ook repte de president niet over de uit de hand gelopen kaalkap in het binnenland en de vreselijke kwikvervuiling die maar niet onder controle wordt gebracht, ofschoon we het Minamata-verdrag hebben ondertekend en geratificeerd. Over de vernietigende activiteiten van de skalians in onze rivieren en het stuwmeer, sprak de president ook bewust niet. Het staatshoofd gaf geen duidelijke aanwijzingen over hoe zijn kabinet erin denkt te slagen de productie die gericht is op export, aan te zwengelen. Dit jaar sprak de president wijselijk niet meer over de wisselkoersen die hij in het verleden op verschillende fora beloofde omlaag te brengen. De man heeft nu eindelijk in de gaten dat hij, gezien de deviezenpositie van de staat, geen enkele invloed op kan uitoefenen. Zaken die in voorgaande jaren waren voorgelegd door het staatshoofd, werden in meer of mindere mate wederom aan het volk voorgeschoteld en die worden door velen nu met een korreltje zout genomen. Wat in acht jaar niet van de grond heeft kunnen komen, zal in het laatste jaar voor de verkiezingen van 2020 ook niet lukken, redeneren zovelen. Het moet duidelijk zijn dat derden de toespraak voor het staatshoofd hebben samengesteld. Er moet aan het einde van het jaar toch iets aan het volk voorgehouden worden. Het moet dan wel iets zijn wat als hoopgevend kan worden aangemerkt. Jammer genoeg was daar ook bij deze redevoering van de president aan het begin van het nieuwe jaar, wederom nauwelijks sprake van. Op korte termijn zal De Nationale Assemblee een aanvang maken met de begrotingsbehandeling voor dit dienstjaar. Volgens leden van de oppositie belooft het vuurwerk in de zaal van de wetgevende macht te worden. De regering zal op tal van vragen antwoord moeten geven. Of ze goed beslagen ten ijs zal treden, zullen we spoedig merken. De begroting zal naar onze mening uiteindelijk gewoon een hamerstuk worden, gezien de zetelverhouding binnen het college en de meerderheid van de coalitie en hun knipmes loyaliteit ten opzichte van de uitvoerende macht.