Eigenrichting, dat betekent zoveel als het recht in eigen hand nemen en dan ook weleens buiten de rechter om. Dat wil zeggen dat je als mens zelf ertoe overgaat te handelen tegen derden, terwijl je weet dat je dat wettelijk niet mag. Zo zien we al geruime tijd dat wegens de verder toenemende onveiligheid en de angst die er bij de burgerij leeft tegen misdadigers, dat men de eigenrichting bewandelt en in bepaalde gevallen bij de op heterdaad betrapte crimineel tot mishandeling overgaat. Soms wordt de rover of inbreker indien overmeesterd, zodanig mishandeld dat zwaar letsel overblijft of de persoon zelfs komt te overlijden. Tot wanhoop gedreven burgers die in angst leven gezien het alsmaar verslechterende veiligheidsgevoel, gaan vooral in rurale gebieden vaak over tot buitensporig geweld tegen criminelen, omdat ze de ondersteuning van de politie moeten ontberen of omdat die veel te laat arriveert om hulp te bieden. De politie biedt steeds vaker minder of slecht hulp, omdat ze niet over het benodigde materiaal en materieel beschikt om snel op een zogeheten plaatsdelict te verschijnen. Haar mogelijkheid tot uitrukken is dusdanig afgenomen, dat ze soms burgers moet vragen haar te vervoeren omdat de politieauto geen brandstof heeft, defect is of gewoon ontbreekt. En dat geldt natuurlijk steeds vaker op de buitenposten. In het binnenland is het al enige jaren zo dat de politie helemaal niet present is en dat soms militairen die plaatselijk gedetacheerd zijn, assistentie moeten bieden in afwachting van de komst van de politie uit Paramaribo. We hebben gedurende de kabinetten van Bouterse, vijf ministers geruild op Justitie en Politie en wie verwachtte dat er door deze opeenvolgende reshufflingen vanwege de president, een beter en efficiënter beleid zou komen ter bestrijding van de oprukkende zware criminaliteit, moeten wij tot onze spijt teleurstellen. Er is maar bitter weinig verbeterd en de onveiligheid neemt eerder toe, dan af. Het is dan ook geen wonder dat men in bepaalde woongebieden buurtwachten heeft opgezet om have en goed zo adequaat mogelijk te kunnen beschermen. En in bepaalde woonomgevingen wordt men steeds intoleranter als een dief of rover eenmaal gegrepen wordt. Er zijn vaak dan maar weinig buurtbewoners die zich kunnen beheersen en tot mishandeling van de crimineel overgaan. De overheid is naar onze mening de hoofdschuldige in deze situatie, want zij heeft totaal gefaald als het gaat om de bescherming van de samenleving tegen de misdaad en ze heeft daarenboven getoond niet in staat te zijn het veiligheidsgevoel waar wij in het verleden toch over beschikten, te herstellen.