Wij bepalen zelf wat goed voor ons land is en op welke manier wij denken het land tot ontwikkeling te brengen en wie wij daarvoor eventueel als partner nodig hebben, Niemand moet ons komen vertellen hoe wij een mindshift moeten ondergaan om dan een zogenaamde win-winsituatie te verkrijgen. Ook die vrijmoedige ambassadeur van de Volksrepubliek China, Liu Quan, niet die recentelijk hier is neergestreken en zijn accreditatie van de regering Bouterse heeft mogen bemachtigen. Liu Quan denkt dat we allemaal op ons achterhoofd zijn gevallen en stekeblind zijn. Elke diplomaat heeft de taak de belangen van zijn land en volk zo goed als mogelijk te verdedigen, al betekent zulks dat hij zoveel mogelijk doekjes om zaken moet winden en sterk genuanceerd op zaken moet ingaan. Ook is het niet vreemd dat diplomaten doodgewoon aperte leugens vertellen als het maar in het belang van hun land is. Hoe durft de man te beweren dat er geen misbruik wordt gemaakt van bijvoorbeeld onze natuurlijke hulpbronnen. Weet de man niet dat erop grote en grove schaal aan kaalkap wordt gedaan in bepaalde delen van ons land en dat vrijwel al het rondhout met of zonder controle van onze autoriteiten, ons land uitgaat richting China. Is dat geen kaalplukkerij, heer Liu Quan? En nu hebben we die reusachtige hektrawlers die ineens hier zijn aangekomen om onze visstanden ten bate van zijn land te vernietigen. Is dat de win-winsituatie waar de hoogste diplomaat uit Beijing het over heeft? Voor ons zit er helemaal geen win in, want wat levert het ons uiteindelijk op: een paar dollars en een totaal vernietigd visbestand. Liu Quan moet kijken naar de noodkreet van het WWF over de komst van de hektrawlers en de zeer nadelige gevolgen voor onze visserij en de visbestanden. Een mindshift ondergaan in het voordeel van China. Wij denken van niet. Er wonen hier zeer zeker verstandige mensen die precies weten wat goed voor ons land is en niet voor landen en figuren die ons wederom en wel in de 21ste eeuw, puur als wingewest willen misbruiken. Gedraagt deze diplomaat zich zo arrogant, omdat hij ervan uitgaat dat de regering Bouterse met haar leenziekte zwaar bij Beijing in het krijt staat? Bij het doen van zaken is het vaak genoeg zo, dat de een sluwer te werk gaat en daardoor in staat is de ander een poot uit te draaien en dat is nu precies wat zich hier voltrekt en daaraan zijn bepaalde toekomstige consequenties verbonden, mochten we niet in staat zijn bijvoorbeeld op tijd de enorme leningen met rente terug te betalen. Inderdaad is het zo dat Suriname vooruit moet en daarvoor is een solide ontwikkelingsvisie nodig. En die visie hebben wij zelf in huis en dient niet voorgekauwd te worden door een betweter uit Beijing die over enige tijd toch weer plaats maakt voor de volgende passant. Nogmaals, heer Liu Quan, wij bepalen zelf wat goed voor ons is en met wie wij de zogeheten win-winsituatie die moet leiden tot waarachtige ontwikkeling, moeten aangaan.