De seniorenburgers van Huize Ashiana hebben het bijzonder moeilijk. Niet iedereen krijgt bezoek van familie en of vrienden, maar behalve dat, blijkt dat ook de overheid de seniorenburgers in de steek gelaten heeft. Een groot deel van de bewoners machtigt het tehuis om hun AOV te ontvangen door te tekenen op een kwitantie. Ook de bedlegerige bejaarden worden bijgestaan om hun AOV te kunnen ontvangen door hun vingerafdruk te plaatsen op een kwitantie. Het gros van de senioren moet het doen met AOV. Een klein deel ontvangt pensioen. De senioren moeten per maand SRD 250 betalen om in het tehuis te kunnen verblijven. De senioren hebben geen overzicht over hun inkomsten en uitgaven. Zij moeten namelijk een blanco kwitantie tekenen. Aan het eind van de maand krijgen zij hun saldoboekje. Velen twijfelen aan de bedragen. Er wordt ook geen verantwoording door de leiding van het tehuis afgelegd. Ondanks dat er een leiding is, lijkt het tehuis stuurloos te zijn. Waar het geld naar toegaat, weet niemand. Wie controleert het tehuis wanneer het aankomt op de inkomsten en uitgaven van deze burgers? Het beetje geld dat zij overhouden, besteden zij aan hun persoonlijke behoeften. De bewoners kijken al geruime tijd uit naar een verhoging van hun AOV. Zij voelen zich in de steek gelaten door de regering die de gepensioneerden wel een verhoging heeft toegekend, maar deze nog niet heeft uitbetaald. Hebben deze ouderen geen recht op een beter bestaan? Moeten zij ook op hun oude dag zien hoe het geld uit hun portemonnee verdwijnt? De overheid zou deze groep juist tegemoet moeten komen, meer nog omdat het om een overheidstehuis gaat. Het wordt hoogtijd dat de overheid poolshoogte neemt in het tehuis. Waar zijn de maatschappelijke werkers van de overheid? Wie van de overheid brengt ooit een bezoek aan de senioren om hun problemen aan te horen? Een ander probleem dat speelt, is dat de senioren niet altijd zelf hun inkopen kunnen doen en afhankelijk zijn van anderen. Een winkel op het terrein van Huize Ashiana, zou een grote hulp zijn voor de ouderen. Vele van henzijn niet meer zo vitaal of zitten in een rolstoel. Zij moeten of de taxi pakken of een medewerker van het tehuis vragen om inkopen voor ze te doen. Ze hebben al niet veel geld en van dat geld moeten zij ook nog betalen voor de taxi en de medewerkers voorzien van een ‘lekkers’. Een winkel op het terrein waar de senioren producten tegen sterk gereduceerde prijzen kunnen kopen, is daarom meer dan welkom. Dat is toch niet veel gevraagd voor de senioren die ook een steentje hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van ons land.