Voor de behandeling van tuberculose (tbc) worden twee soorten antibiotica gebruikt: Rifampicine en Isoniazide. Volgens longarts Fitzgerald Gopie, is er sprake van een rifampicine-resistente tuberculose die vergaande gevolgen kan hebben. Ook in Suriname is dit het geval. Dit betekent dat de ziekteverwekker die tbc veroorzaakt, ongevoelig is voor rifampicine. Dit kwam naar voren tijdens het symposium van het Scientific Research Center Suriname waarbij verschillende medische onderzoeken zijn gepresenteerd.
Van september 2012 tot juli 2018 zijn 53 gevallen van rifampicine-resistente tbc geconstateerd in Suriname. Het waren voornamelijk mannen in de leeftijdsgroep 35-55 jaar met allemaal een besmettelijke vorm van tuberculose. Zorgwekkend is dat 79 procent van deze gevallen nieuwe cases waren. “Dit betekent dat er een infectie gaande is waartegen resistentie bestaat.
Over het algemeen treedt resistentie op bij mensen die eerder behandeld zijn geworden en hun medicatie niet hebben afgerond”, gaf Gopie aan. Verder was 36 procent van deze patiënten ook hiv positief. Volgens de longarts moet deze zaak goed geanalyseerd worden. Er moet onder andere nagegaan worden hoe het komt, vanwaar het komt en hoe het te stoppen.
In Suriname worden er per jaar tussen 25-99 gevallen van tuberculose per 100.000 inwoners geconstateerd. Echter bij rifampicine-resistente tbc, worden er per jaar nog geen 10 gevallen gemeld. De World Health Organization (WHO) heeft intussen een manier gevonden om medicatieresistente tbc vast te stellen. Met de genexpert is het mogelijk om rifampicine resistentie op moleculair niveau vast te stellen.
In Suriname is tot nu toe 75 procent van de normale tbc-patiënten succesvol behandeld met de gangbare medicijnen voor tuberculose. Er is geen tweedelijnsmedicatie beschikbaar in Suriname voor tuberculose. Dit maakt het moeilijker voor de behandeling van mensen met Rifampicine resistentie. “We moeten roeien met de riemen die we hebben”, zei Gopie. Dat er geen sprake is van een tweedelijnsmedicatie, is volgens de arts geen onwil. “Nadat het probleem is geanalyseerd, moeten we nagaan wat we willen”, benadrukte Gopie. Bij de medicatieresistente tbc duurt de behandelduur langer dan de normale behandeling van zes maanden. De medicijnen zijn ook veel duurder, terwijl de therapietrouw van de patiënt meer onder druk komt te staan vanwege de frequentie waarmee medicijnen ingenomen moeten worden.

door Priscilla Kia