WWF Guianas is samen met vele anderen in onze samenleving erg verbaasd over de plotselinge komst van 6 Chinese trawlers in Surinaamse wateren en vooral over de grootte van deze schepen. Het gebrek aan transparantie en duidelijke beleid zal desastreus zijn niet alleen voor de visserijsector maar voor de Surinaamse samenleving in zijn geheel.
De afgelopen jaren zien we in Suriname, afgezien van de seabob visserij, in alle visserijsectoren een toename van het aantal visvergunningen en daardoor het aantal vissersboten. Maar ook een toename van de lengte van netten, kleinere maaswijdtes, en efficiëntere manieren om de netten binnen te halen. Al deze factoren zorgen voor een toename van de druk op de Surinaamse visbestanden.
Door gebrek aan transparantie binnen de overheid is niet precies bekend wat de specificaties van deze schepen precies zijn, afgezien wat door derden via de pers naar buiten is gebracht. Als we kijken naar het Visserij Management Plan (VMP) 2014 – 2018 dan is daarin opgenomen dat de lengte en het motorvermogen van die zes boten, veel hoger is dan volgens het VMP mogelijk zou zijn. Dit geeft aan dat vanaf 2019 het maximale motorvermogen van 500 pk strikt zal worden gehandhaafd. De huidige 2000 pk staat in schril contrast met de 500 pk die wordt genoemd in het managementplan. Zie onderstaande citaat van het managementplan over vistrawlers
In de vergunningsvoorwaarden wordt gesteld dat het maximale motorvermogen van de vaartuigen 500 bedraagt. In de praktijk ligt het werkelijke motorvermogen van een aantal vaartuigen beduidend hoger. Tijdens eerdere besprekingen is overeengekomen dat de 500 pk-grens op termijn gehandhaafd dient te worden maar dat de bedrijven de tijd gegund moet worden om de te zware motoren (of vaartuigen) te vervangen.
* BELEIDSMAATREGEL: Het aantal vergunningen voor de vistrawlvisserij wordt vastgelegd op maximaal 23 vergunningen.
* BELEIDSMAATREGEL: Het maximale motorvermogen van 500 pk wordt met ingang van 1 januari 2019 strikt gehandhaafd. Aangezien controle op het maximale motorvermogen technisch gecompliceerd is, wordt de maximale lengte voor vervangende vaartuigen vastgesteld op 32 meter.
http://www.gov.sr/media/968160/visserij_management_plan_voor_suriname.pdf (pagina 36/37)
Ook zien we dat de norm van maximaal 23 vistrawlvergunningen is losgelaten. Er zijn momenteel 42 vistrawlers. Deze uitbreiding heeft plaatsgevonden zonder onderzoek naar de effecten daarvan op de visbestanden. Het maximum van 23 vistrawlers was vastgelegd om de visbestanden te beschermen.

Het gevaar van de grote Chinese schepen is:
– Extra schade aan de bodem vanwege de hoeveelheid pk’s.
– Bijvangsten van zeeschildpadden met als gevolg meer dode zeeschildpadden, vanwege de soort netten die gebruikt worden.
– Het niet houden aan de regels van deze vloot wat online in het VMP te zien is.
– Afname van de werkgelegenheid in Suriname omdat de vangsten aan boord door de eigen bemanning worden verwerkt.
– Dat slechts een deel van de vangsten in Suriname zal worden aangeland en dat een groot deel op zee reeds op zeeschepen wordt overgeladen vanwege de vrijwel afwezige controle op zee waardoor inkomsten worden misgelopen en er onjuiste informatie is over de aan de zee onttrokken vis.
– Overbevissing door de grotere capaciteit en vermogen van deze schepen, waardoor visbestanden in elkaar storten en waar vooral de kleine vissersboten de dupe van worden. Als de vangsten te veel dalen, zoeken de trawlers andere visgronden op, en blijven de lokale vissers achter met lege visgronden waardoor hun inkomsten zullen verdwijnen.
WWF Suriname werkt reeds jaren aan duurzame visserij in Suriname. Dit wordt gedaan door middel van onderzoek, voorlichting, samenwerking en implementatie. Hieronder valt o.a. het onderzoek naar het effect van BRD’s (Bycatch Reduction Devises) om de bijvangst van zeeschildpadden, haaien, roggen en vissoorten te elimineren of verminderen, vooral in de garnalentrawlvisserij.
Momenteel is er een onderzoek gaande om de visdruk op belangrijke soorten zoals Bang Bang, Kandratiki, Jarabaka, Kupila etc. te bepalen. Hierbij wordt gekeken of er al dan niet sprake is van overbevissing of niet op deze belangrijke vissoorten.
Overbevissing dient voorkomen te worden. Indien de draagkracht van een visbestand wordt overschreden, zal deze volledig in mekaar storten. Een goed voorbeeld hiervan was het instorten van de West Atlantische visbestanden van kabeljauw die sinds de instorting eind jaren 80 nooit meer hersteld zijn.