Het is tot op heden een grote janboel in de goudsector en dit is het bewijs dat de zogeheten ordening die na de verkiezingsoverwinning van de NDP in 2010 werd ingezet, niet meer was dan een wassen neus. Er zou ordening gebracht worden in een onoverzichtelijke goudsector waar lieden binnen de ‘kleinschalige’ goudmijnbouw op grote schaal en binnen verschillende gebieden, aan het rotzooien waren en nu nog zijn. Er zou een ordening komen, omdat de overheid uit deze sector meer belasting wenste te verdienen. Vanwege de staat werd de Ordening Goudsector Suriname, OGS, in het leven geroepen. Vreemd genoeg moest deze organisatie die geleid werd door een oud-commissaris van politie, geen verantwoording afleggen bij de Palu-minister Wim Hok op het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen (eerste kabinet Bouterse 2010-2015), maar aan het Kabinet van de President, hetgeen toentertijd al het vermoeden deed ontstaan, dat met de ordening men een heel ander doel nastreefde.  Wat wel tijdens de ordening geschiedde, was dat zaken goed in kaart werden gebracht en men een redelijk overzicht kreeg van wie bezig was en in welke gebieden deze goudmijnactiviteiten plaatsvonden. Ruzies tussen gouddelvers werden door interventie van de OGS beslecht, maar behalve dat, kwam er niet veel tot stand, verklaarde oud-minister Hok onlangs. Wat men wel heeft bereikt, was de inventarisatie binnen de goudsector en een goede inzage in wat er allemaal binnen deze sector reilt en zeilt en wat de eigen mogelijkheden waren en zijn om er zelf ook beter van te worden. Tijdens het tweede kabinet Bouterse, werd het dan ook duidelijk, dat de OGS niet langer relevant was en dat de ordening gefaald had. In de leiding werd ook verandering gebracht en vanaf dat moment was het voor velen niet langer duidelijk of de OGS nog een rol te vervullen had. Wat wel voor velen duidelijk werd, was dat er meerdere deelnemers binnen de goudmijnbouw actief werden en veelal waren en zijn dat mensen die zwaar gelieerd zijn aan de regering Bouterse. Op land en te water (door middel van skalians)  vinden thans de zuiverste maffioso praktijken plaats waarbij partijleden, familieleden en kennissen van de NDP actief zijn in verschillende rivieren, kreken en het stuwmeer en kunnen rekenen op militaire bewaking en dus totaal geen belang meer hebben bij een daadwerkelijke ordening en het kwikvrij winnen van goud. En dat allemaal, terwijl wij zo trouw hebben meegewerkt aan het ondertekenen van het Minamata-verdrag en zijn ratificering. Maar wij mogen nimmer vergeten, dat het buitenland toekijkt in hoeverre wij ons houden aan het uitbannen van het kwikverbruik en zijn verderfelijke uitwerking op flora, fauna en de mens. Maar zolang er corrupte mensen zijn met een roversmentaliteit in dit land, zal er binnen bijvoorbeeld de goudmijnbouw geen verandering optreden.