Ronald Assen, oud-minister van Defensie, heeft in een lokaal blad zijn verontrusting uitgesproken over het door militairen laten bewaken van particulieren en hun objecten. Deze vorm van onwettige bewaking kwam nadrukkelijk aan het licht, toen een militair een schot loste op het hoofdkwartier van de Nationale Partij Suriname, NPS, na wisseling van de wacht bij een aan de NDP gelieerd restaurant, twee huizen verder gelegen aan de Johan Adolf Pengelstraat. De NPS heeft inmiddels een verzoek bij de procureur-generaal gedeponeerd om uit te zoeken hoe het zover heeft kunnen komen, dat een militair buiten zijn taakstelling wacht hield bij een particulier en ook nog heeft geschoten op het gebouw van deze politieke partij. De procureur-generaal heeft een onderzoek gelast waarvan wij het resultaat nog niet weten. Waar wel de aandacht van de regering op gevestigd dient te worden, zijn de verschillende bewakingsdiensten die in de afgelopen decennia als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten en veelal over vuurwapens beschikken. In bepaalde gevallen zijn ze zo gegroeid, dat er gerust kan worden gesproken over kleine legertjes met de grootte van een compagnie. Niet zelden gedragen de leden van deze diensten zich buitensporig en gaan zelfs over tot het mishandelen van personen.

Bij sommige bedrijven die bij de goudopkoop betrokken zijn, staan de bewakers er zeer dreigend bij met five-shooters en zijn ze totaal in camouflagekleding gestoken, alsof wij ter plekke te maken hebben met een oorlogszone. Dat Suriname een zeer onveilig land aan het worden is, staat buiten kijf, maar dat we de veiligheid thans grotendeels overlaten aan dergelijke diensten, is zonder meer verontrustend. Geeft aan dat de overheid de bestrijding van de criminaliteit allang niet meer aankan en die overlaat aan particuliere diensten die zich steeds machtiger wanen en dienovereenkomstig ook handelen. Waar wij vooral voor moeten oppassen, is dat er niet een situatie ontstaat waarbij deze diensten in bepaalde wijken of districtsgebieden beheersdaden gaan plegen die tegen de wet indruisen. De zaak moet zeer streng in de gaten gehouden worden, anders krijgen we hier toestanden zoals destijds in Libanon, waar warlords delen van de stad Beiroet onder controle hadden en de regering daar totaal geen greep meer op had. Om dat te voorkomen dient de overheid het leger en de politie de meest noodzakelijke middelen te blijven verstrekken, zodat we niet afglijden naar onoverzichtelijke toestanden. We zijn nu reeds op weg naar dergelijke toestanden, doch het is nog zeker niet te laat haar nog bestaande gezag te tonen.