We worden vrijwel dagelijks geconfronteerd met beelden inzake de bootvuchtelingen op de Middellandse Zee, afkomstig uit het Midden-Oosten en Afrika die via Italië, Griekenland en Spanje, de lidlanden van de Europese Unie binnenkomen. Oorlog, honger, armoede en werkloosheid in de landen van afkomst, hebben gemaakt dat men groot risico wenst te lopen om een beter bestaan op te bouwen in de rijke landen ten noorden van de voormelde zee. De stroom migranten vanuit het Midden-Oosten en Afrika, heeft voor grote bezorgdheid en irritatie gezorgd in veel West – en Oost-Europese landen. In Italië en Duitsland herleeft het nationalisme en wenst men niet langer de deuren open te houden voor deze migrantenstroom, die veelal uit slecht geschoolde economische vluchtelingen bestaat. De spanning binnen de Europese Unie loopt overduidelijk op vanwege het migrantenvraagstuk en het uittreden van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie, heeft daar ook grotendeels mee te maken. Op ons continent doet zich nu ook een soortgelijk fenomeen voor door bijvoorbeeld de enorme crisis in Venezuela, die tot verarming en honger in het land leidt, waardoor ook daar een niet geringe migrantenstroom richting Columbia en Brazilië is ontstaan. Deze stroom heeft reeds voor grote spanningen tussen Bogota en Caracas gezorgd. Ook de Braziliaanse regering is absoluut niet ingenomen met de stroom sterk verarmde Venezolanen die de grens oversteekt in het noordwesten en vooral in de stad Boa Vista, voor overlast zorgt. Brasilia heeft reeds militairen naar de grens met Venezuela gestuurd om te voorkomen dat zich daar verdere calamiteiten tussen gebelgde Brazilianen en Venezolanen zullen voordoen. Ook in ons land is het aantal Venezolanen de afgelopen maanden aanmerkelijk toegenomen. Of onze regering deze instroom goed in de gaten houdt, is ons niet bekend. Dat het aantal Venezolaanse dames en heren aan het stijgen is, behoeft geen betoog. Dat dit continent niet gevrijwaard is gebleven van grote sociaal-economische ellende en de gevolgen daarvan, is thans overduidelijk in het Midden-Amerikaanse land Honduras te merken, dat geteisterd wordt door geweld en uitzichtloze armoede. Duizenden Hondurezen hebben dan ook besloten een mars van duizenden kilometers te beginnen richting de Verenigde Staten van Amerika, waar men denkt gewoon binnen te kunnen wandelen en een nieuw leven aan te vangen. De tocht van deze economische vluchtelingen die een verontrustende migrantenstroom inhoudt, gaat over duizenden kilometers en loopt dwars door Mexico. De Hondurezen gaan er vermoedelijk vanuit, dat hetgeen de mensen uit het Midden-Oosten grotendeels is gelukt, voor hen ook mogelijk moet zijn. online casino voor geld op visade-voorburg.nl De Amerikaanse regering onder leiding van president Donald Trump, zet thans de Mexicaanse regering onder druk om de stroom Hondurezen te stuiten. Trump heeft zelfs laten weten dat hij het leger zal inzetten om de Hondurezen de pas af te snijden. De Amerikaanse regering heeft wel de mogelijkheid Mexico onder druk te zetten, gezien de enorme financiële belangen die beide landen ten opzichte van elkaar hebben. Het kan dus met betrekking tot deze migrantenkwestie, nog best spannend worden. Suriname mag voor wat betreft de instroom van buitenlanders niet in slaap vallen en denken dat dit soort zaken een ver-van-mijn-bed show zijn. Arme mensen in onze buurlanden die zich in een uitzichtloze vicieuze cirkel wanen, kijken constant naar uitwegen die hen een beter bestaan kunnen opleveren. Suriname is tot nog toe een klein en arm land gebleven dat hoofdzakelijk steunt op de inkomsten uit de aardolie- en goudsector, maar vanwege de toch lucratieve opbrengsten uit de laatstgenoemde sector, bevinden zich hier al tienduizenden Brazi-liaanse goudzoekers die zich hoofdzakelijk in het binnenland ophouden en overwegend een illegale status bezitten. De aanwezigheid van buitenlandse gastarbeiders kan een enorme stijging ondergaan op het moment dat er buitengaats grote olievoorraden worden aangeboord en Suriname duizenden capabele arbeidskrachten extra nodig zou kunnen hebben. Echter is het zo, dat bij een dergelijke economische boom niet slechts ge-schoolde krachten hierheen zouden willen komen. Suriname moet vooruit kijken en ook rekening houden met een dergelijk scenario en nu reeds daarover gaan ‘brainstormen’ om goed voorbereid te zijn wanneer het eenmaal zover is. We moeten leren plannen om het hoofd te kunnen bieden aan niet wenselijke toestanden. De Engelsen zeggen zo mooi: ‘If you fail to plan, you plan to fail’. De ontwikkelingen die momenteel in Honduras, Mexico en de Verenigde Staten gaande zijn met betrekking tot een ongewenste stroom aan migranten, moet ook voor ons een eye opener zijn.