Hoe betrouwbaar zijn politici over het algemeen en in het bijzonder in Suriname? Een vraag die je vanuit verschillende invalshoeken kan benaderen en beantwoorden. Naar veel politici in ons land wordt in de afgelopen decennia met een bepaalde argwaan gekeken. In deze decennia is namelijk gebleken, dat bepaalde politici een politieke carrière ambiëren of zijn gestart uit eigen eng voordeel om daarna een politieke partij te misbruiken of als opstap, om er financieel en anderzins beter van te worden. Veelal figuren die in de maatschappij geen kans hebben gezien, snel het beoogde doel te bereiken omarmen op een gegeven moment de politiek. We hebben het gezien in het midden van de jaren vijftig met het politieke verraad, dat met omkoperij gepaard ging en na de verkiezingen van 1987, hebben we pas goed gemerkt, hoe politiek onbetrouwbaar en weinig standvastig men ten opzichte van een eigen politieke partij kon zijn. De overloop van een groot deel van de VHP en de KTPI uit het Nieuw Front richting NDP in 1996, heeft dit land en zijn bevolking tijdens het kabinet Wijdenbosch, grote financiële schade opgeleverd. Na het vertrek van dit kabinet in het jaar 2000, bleef er een geruïneerde staatskas over en onze munt, de Surinaamse gulden, die vrijwel waardeloos was geworden. Het was dan ook nodig om in 2004, een nieuwe munt, de SRD, te introduceren. Door politiek verraad binnen de VHP en de overloop van de KTPI, kon een NDP-regering Wijdenbosch toen de politieke macht in dit land verwerven. Nou, we hebben het geweten, de schade die dit kabinet het land bezorgde, was nauwelijks te beschrijven. De financiële rapporten over de kaalslag binnen de staatsfinanciën, zijn nog steeds ter inzage beschikbaar. Maar het politieke verraad zette zich voort in 2010 toen de A-Combinatie en Pertjajah Luhur lieten zien, niets uit 1996-2000 geleerd te hebben en wederom in de NDP-boot stapten, dit keer onder leiding van Bouterse als president. En wat gebeurde er? Een soortgelijk verkwistend financieel-economisch en monetair beleid werd wederom gevoerd en de devaluaties en inflatie, deden wederom hun intrede. Omkoperij en beloften aan de overlopers lagen ten grondslag aan deze nieuwe politieke samenwerking en het verraad aan de politieke achterban, die zeker niet had gestemd voor wederom een samenwerking met de NDP. Deze politieke partij heeft er een handje van politici om te kopen, door hen tal van beloften te doen op het financiële en materiële vlak. Mensen met zwakke knieën, een verkeerde politieke inborst en zeer gebrekkige loyaliteit, hebben hun politieke partij verlaten en zijn overgelopen naar de NDP. Die Patrick uit Para is daar een groot voorbeeld van en ook die Remy uit Commewijne, liep met het grootste gemak over naar de politieke vijand. Thans wordt de zoveelste poging ondernomen om binnen Pertjajah Luhur in te breken, door William eveneens verraad te doen plegen. Gelukte toch ook al op succesvolle wijze na de verkiezingen van 2015 met die Raymond uit Wanica die over de rug van de VHP, De Nationale Assemblee kon bereiken, al vertelt dit sujet nu in Wanica, dat hij een onafhankelijke positie in het parlement inneemt en niet onder druk van de NDP functioneert. Namens wie zit die Mike dan eigenlijk op het ministerie van Binnenlandse Zaken, meneer Raymond? Leugens en halve waarheden vertellen aan goedgelovigen in Wanica is helemaal niet zo een kunst, meneer Raymond. Dat de NDP in verband met de aankomende verkiezingen alle zeilen aan het bijzetten is om andere politieke partijen te ondermijnen, behoeft geen betoog. Tal van middelen, ook die van staat, zullen worden misbruikt om het beoogde doel te bereiken. Tot nog toe ontkent William in alle toonaarden bezig te zijn met een overloop naar paars, maar slechts weinigen hechten daar nog geloof aan, gezien de wijze waarop deze politieke partij heeft gehandeld in het recente verleden en nog steeds handelt.