Volgens president Bouterse in zijn onlangs gehouden jaarrede, is de crisis in dit land op zijn retour en is de regering op de goede weg om volledig economisch herstel te bewerkstelligen. Velen hebben zich na deze jaarrede afgevraagd of de man dit zelf wel gelooft en of hij niet wenst te zien wat zich buiten zijn directe omgeving voltrekt. Bouterse dient te beseffen dat de prijzen in de winkels nog steeds torenhoog zijn en dat de consument nog steeds gedwongen is zeer selectief de meest elementaire zaken aan te schaffen, omdat hij of zij gewoon niet voldoende geld heeft om meer te kunnen besteden. De situatie is zelfs zo, dat een groot aantal mensen afhankelijk is en wordt gemaakt van door de regering verstrekte voedselpakketten. Dit heeft niets te maken met een verbeterde toestand in het land voor de doorsnee Surinamer. We betalen nog steeds bijna 6 SRD voor een liter benzine om ons met de auto of een ander voertuig te kunnen verplaatsen. We worden nog steeds geconfronteerd met het bijbetalen van medicamenten bij de apotheek, ofschoon we een ziektekostenverzekering hebben lopen. Voor ingrijpend medisch onderzoek moet ook strak bijbetaald worden en dat was wel even anders, om een vergelijking te maken tijdens de periode van Venetiaan en Telting. En dan te bedenken dat ons al zwaar gereduceerde financiële vermogen aan het begin van het komende jaar nog verder verminderd wordt door de introductie van de rij- en voertuigenbelasting, die maar voor een klein deel zal worden aangewend ter onderhoud van de infrastructuur in dit land. We krijgen met allerhande fiscale beknellingen te maken in dit land. En als het allemaal de goede weg opgaat volgens de president, waarom worden we dan nog verder geplukt door middel van kostenverhogende fiscale maatregelen. Als het werkelijk beter zou gaan in ons geliefde land, waarom heerst er dan zoveel onvrede binnen het onderwijs en is men daar nog steeds van mening dat leraren en docenten tot de bedelstaf zijn gebracht en nog steeds zeer onvoldoende financiële ademruimte hebben? Maar de president beweert dat het beter gaat en dat hij wel in staat is de job te doen. Maar als je na 8 jaar de job niet hebt kunnen klaren naar tevredenheid van vrijwel de gehele samenleving, hoe zal je dan in staat zijn in de komende maanden de job nog te klaren? Ze geloven het zelf nog steeds, hoewel duidelijk is dat het gewoon te laat is en dat de paarse club grandioos heeft gefaald. Men tracht vanwege het ministerie van RGB zoveel mogelijk domeingrond te verdelen in de hoop dat de bezitters van een bouwkavel paars zullen stemmen. De mensen die van paars een bouwperceel in ontvangst hebben mogen nemen, dienen nimmer te vergeten dat het geen ‘gunst’ is van deze regering om een beschikking voor een perceel te krijgen, maar dat elke Surinamer het recht heeft een bouwkavel van de overheid in grondhuur toegewezen te krijgen. Men tracht aanvragers in een chantabele positie te manoeuvreren in de hoop dat het aantal paarse stemmers zo aanmerkelijk zal toenemen. Gewoon een misselijk makende methode die al decennia door paars wordt misbruikt. Om terug te komen op de misleidende mededeling van het staatshoofd dat het dieptepunt van de crisis al voorbij is, willen wij u erop attenderen dat velen wederom afhankelijk zijn geworden van aalmoezen, afkomstig van familieleden in met name Nederland. Wil Bouterse deze financiële ondersteuningen die hij ook nog kent uit de revo tijd, onder de vloermat vegen? Wil Bouterse ons doen geloven dat we thans beter af zijn met een wisselkoers voor de Amerikaanse dollar van SRD 7.50,- , terwijl die bij het vertrek van André Telting in 2010, SRD 2.80,- voor de dollar bedroeg? Wil hij dat we nog steeds geloven dat hij de wisselkoers voor de dollar en de euro omlaag gaat brengen? En als de crisis werkelijk voorbij is en de economie in een beduidende opwaartse richting gaat, waarom komen dan de interne en externe grote investeringen niet herkenbaar op gang?
Wat we wel al jaren zien, is achteruitgang, verpaupering en de stijging van de werkloosheid in dit land. We zien ook dat honderden bedrijven door grote verliezen en alsmaar dalende omzetten, de deuren hebben moeten sluiten en dat er tot nog toe geen sprake is van de heropening van ondernemingen. Wat we wel zien, is dat het overgrote deel der ondernemers de vinger op de knip houdt en alle investeringen uitstelt tot na mei 2020. Men kijkt heel duidelijk de kat uit de boom en heeft overduidelijk geen vertrouwen in dit paarse bestuur dat garant staat voor verkwisting, wanbeleid en corruptie. Hoe wil een president dan een alsnog een job klaren als hij van het overgrote deel van het bedrijfsleven geen vertrouwen geniet en men doelbewust in een dergelijk slecht ondernemersklimaat de investeringen aanhoudt? De crisis is voor ons en nog vele anderen heel nadrukkelijk aanwezig en vrijwel niets wijst erop dat er sprake is van een opgaande lijn.