De president van dit land Desi Bouterse en zijn regering, hebben op verschillende fora aan het Surinaamse volk verteld, dat buitenlandse investeerders staan te trappelen om in ons land te komen investeren. Echter hebben we in de afgelopen 8 jaar een grote multinational als Alcoa zien verdwijnen en slechts New Mount een grote raffinaderij zien openen in Oost Suriname. De onderhandelingen om te komen tot deze grootschalige buitenlandse inbreng in de goudsector, waren bovendien reeds onder de regering Venetiaan III begonnen. In de afgelopen jaren hebben we bitter weinig additionele investeringen gezien, die een significante bijdrage aan de verdiencapaciteit van dit land zouden moeten opleveren. Suriname drijft momenteel voornamelijk op de deviezeninkomsten uit de aardoliesector, de goudsector, de export van rondhout, rijst en wat vis.  Over de inkomsten uit de informele sector willen we het hier niet eens over hebben, al beseffen wij goed, dat die zeer aanzienlijk moeten zijn. Maar investeren in Suriname is voor de meeste buitenlanders momenteel geheel onaantrekkelijk. Alvast zijn we  er in de afgelopen jaren nog steeds niet in geslaagd, een goede investeringswet door het parlement te krijgen. Suriname is nog steeds een heel corrupt land, dat wel een anti-corruptiewet door DNA heeft weten te krijgen, maar die nog steeds niet in werking is getreden. Daarenboven hebben we een wisselkoersregiem dat zwevende kenmerken vertoont en dus afhankelijk is van het mechanisme van vraag en aanbod. Een systeem dat geen zekerheid biedt aan geen enkele investeerder en planning op een langere termijn uitsluit. Waar men vooral bij deze regering, nog veel te weinig rekening mee houdt is het feit dat elke investeerder een survey van Suriname doorneemt en zich voorts goed laat inlichten over de financieel –economische en politieke situatie van het land, alvorens ook maar één cent daarheen te sturen. En laten we nu heel eerlijk zijn, Suriname heeft in de afgelopen 8 jaar niet bepaald een goede naam weten te verwerven binnen de wereld gemeenschap.  We denken daarbij aan de grote betrokkenheid van dit land bij de grensoverschrijdende misdaad en de regelrechte binding van bepaalde autoriteiten bij deze criminaliteit. Diepgaande  informatie inwinnen over dit land is voor de externe investeerder in spé heel gemakkelijk en voor handen op het internet en voorts de verschillende bevindingen van ratingbureaus, het IMF en de Wereldbank vormen een uitstekende vraagbaak. Ook de minder gunstige optekening dat we  in de rij van witwaslanden zitten, schrikt menig investeerder af. Grote buitenlandse maatschappijen laten zich als voormeld heel goed en uitvoerig informeren alvorens ook maar een blik in de richting van een land als Suriname te werpen. Het vertrek van zowel BHP-Billiton als Alcoa uit ons land is niet bepaald een gunstige ontwikkeling die in ons voordeel zou moeten werken bij het aantrekken van nieuwe grote en kapitaalkrachtige ondernemingen uit vooral het rijke westen. Wie eventueel wel belangstelling zal hebben voor ons land zijn landen die een plunderstrategie op touw hebben gezet in de meeste ontwikkelingslanden en daar zijn de voorbeelden van te over in bijvoorbeeld delen van Azie en thans nadrukkelijk in Afrika. Als dat de investeerders zijn volgens de regering Bouterse die belangstelling hebben, dan staan ons zeer duistere tijden te wachten.