Bewijs is niet altijd zo hard als het lijkt. Waarneming is dus niet per se voldoende. Ook de journalistiek kampt met bewijs en de betrouwbaarheid van bronnen. De afgelopen dagen hebben ons geleerd wat het ontbreken van hard bewijs kan doen. Een Surinaamse nieuws site beweerde dat president Bouterse zaterdag met spoed zou zijn afgevoerd naar het Militair Hospitaal (MH) en vervolgens naar Cuba is overgevlogen vanwege een ernstige complicatie. Hoewel de regering het nieuws ontkende, bleef het medium daaraan vasthouden, omdat het de informatie uit de eerste lijn, van betrouwbare bronnen zou hebben gehad. Nadat de president aankondigde stappen tegen het medium te ondernemen, werd op de bewuste nieuws site een rectificatie geplaatst, waarin stond dat de president niet naar Cuba, maar wel naar het MH was overgebracht. Volgens het medium hadden meerdere mensen de ambulance en acht volgauto’s gezien die onderweg zouden zijn naar Zanderij. Opmerkelijk in deze zaak is dat voor de berichtgeving geen bewijs was geleverd. Als het medium foto- en of videomateriaal beschikbaar had gesteld dat hun beweringen had gestaafd, had het er anders uitgezien. Maar volgens het medium konden die niet getoond worden, omdat anders de bron bekend zou worden. Maar in de journalistiek is het slechts toepassen van hoor- en wederhoor niet voldoende als het gaat om zaken waarbij de goede naam van mensen aangetast of in twijfel getrokken kan worden. Het zien van een aantal auto’s en een MH-ambulance is nog geen bewijs dat de president daarin zat en vervoerd werd naar het ziekenhuis. Zonder deugdelijk bewijs kan alles ontkend worden. Zo zijn de regels nu eenmaal.