De mens wordt nog altijd beoordeeld op zijn daden en in veel mindere mate op zijn woorden. Maar natuurlijk kun je met allerlei beloften en volzinnen anderen de idee geven dat na de woorden, de daden wel zullen volgen. Velen zijn zeer goedgelovig en laten zich gemakkelijk met een kluitje in het riet sturen. Deze mensen blijven dan ook nog geruime tijd goedgelovig en gaan ervan uit dat de beloften zullen worden waargemaakt. In Suriname hebben we een zogeheten ‘pramisi regering’ die voorafgaande aan volksraadplegingen, een groot woordenspel hanteert om stemmen te winnen. Dit woordenspel concentreert zich vooral op beloften die niet waargemaakt zullen of kunnen worden. Fly-overs, diepzeehavens, 18.000 volkswoningen, sociale contracten, bruggen over de grensrivieren, etc. Maar uiteindelijk komt niets van de grond en blijven velen ontgoocheld achter. Maar als je zelf door financieel wanbeheer en geldverspilling niet eens meer in staat bent om basisvoorzieningen zoals de nutsvoorzieningen te garanderen, wat blijft er dan nog over? Je kan dan wel met veel woorden aangeven dat je een ieder van licht en stromend water zal voorzien, maar als je dat achteraf niet kunt waarmaken, dan heb je wel afgedaan. Voor veel dorpen in het binnenland heeft dit kabinet dan ook afgedaan, omdat de meeste woonkernen in het binnenland al langer dan een half jaar zonder stroom zitten, simpelweg omdat de overheid al maanden geen diesel voor de lichtaggregaten maar naar het binnenland heeft gestuurd. Moni no de voor de diesel bestemd voor de generatoren van de binnenlandbewoners. Ook een zonne-energieproject dat de meeste dorpen in het binnenland van licht zou moeten voorzien, is tot nog toe niet van de grond gekomen. Opnieuw is de overheid met woorden c.q. beloften gekomen en zal ze misschien over een niet al te lange termijn weer een paar vaten diesel naar het achterland sturen. En als die kleine voorraad weer op is, dan wordt het wederom donker in de dorpen. Misschien moet Wendel van de NDP weer een beetje gaan dreigen in het hoogste college van staat om wat brandstof vrij te krijgen. Veel woorden en loze beloften zijn één, tot daden komen in het belang van land en volk, is natuurlijk nog steeds twee.