Sinds de beëindiging van de strijd in het binnenland van ons land tussen het Nationaal Leger en het zogeheten Jungle Commando onder leiding van Ronnie Brunswijk, hadden velen gehoopt dat er spoedig weer sprake zou kunnen zijn van normalisering in de gebieden waar de gewapende strijd hevig had gewoed. De verwachtingen zijn achteraf bekeken niet helemaal uitgekomen. Veel mensen die Beneden- Marowijne, een deel van Commewijne, Brokopondo en Sipaliwini waren ontvlucht, gingen langzaam maar zeker terug naar hun oorspronkelijke woongebieden. In het oosten en wel Albina en omgeving, waren velen naar de Franse oever gevlucht en kwam slechts een deel weer terug naar Suriname. De rust was dan wel teruggekeerd, maar de rebelse en gewelddadige mentaliteit was en is sindsdien bij velen niet verdwenen. Voor wat betreft de wederopbouw van de zwaar getroffen gebieden, kwam er veel te langzaam hulp en geld ter beschikking en duurde het veel te lang alvorens er wederom sprake kon zijn van een goed herstel. Bewoners van de zogenaamde ‘oorlogsgebieden’ raakten er hierdoor van overtuigd dat de opeenvolgende regeringen hen een stiefmoederlijke behandeling toebedeelden en dat er bitter weinig werd en nog steeds wordt gedaan om de werkgelegenheid te bevorderen. Het vertrek van de Suralco uit het Moengo gebied, heeft voor nog meer banenverlies geleid en de werkloosheid aanzienlijk verhoogd. Gelukkig heeft Newmont een aantal goed opgeleide krachten kunnen overnemen, waardoor het leed ietwat kon worden verzacht. Echter is het nu zo dat Moengo een spookstad kan worden genoemd, waar de werkloosheid niet gering is en de bewoners zich met veel moeite staande kunnen houden. Verder naar het oosten en wel in Albina, heerst er een hosselcultuur waarbij de inwoners, indien ze niet in dienst van de overheid zijn, zichzelf door middel van de groot- en kleinhandel, het transport te water en over land, smokkel en de visserij, staande moeten zien te houden. Albina is het grootste handelscentrum van Marowijne en heeft haar rol van voorheen helemaal hersteld. Er heerst daar een bedrijvigheid die in onze hoofdstad niet mag worden onderschat. Maar terwijl er daar enorme bedragen worden verdiend door met name de handel, heerst er toch bij velen armoede en dat steekt natuurlijk behoorlijk. Als er tonnen in euro’s en SRD’s worden verdiend en dat wordt waargenomen door mensen die in armoede leven en geen kans zien hoger op de maatschappelijke ladder te komen, dan komt criminaliteit snel om de hoek kijken. Als daarenboven de algehele veiligheid in Albina en omgeving en richting Moengo niet op een professionele wijze wordt aangepakt en de veiligheidstroepen ook nog over zeer onvoldoende middelen en manschappen beschikken, dan wordt de weg voor zware criminaliteit opengegooid. Het wordt daarom de hoogste tijd dat onze autoriteiten ernstige aandacht gaan besteden aan de situatie in Oost-Suriname, want er broeit daar al geruime tijd iets, dat snel uit de hand kan lopen. Er houden zich daar namelijk lieden op die zich op ernstige wijze gepasseerd voelen door autoriteiten die steeds veel beloven, maar zeer weinig doen als ze eenmaal regeermacht hebben veroverd. En dan blijven wij ervan overtuigd, dat er binnen dit handelsdorp een veel grotere en goed voorziene politiemacht dient te komen. De situatie ter plekke is nou eenmaal niet meer zoals die voor juli 1986 was. Albina heeft ook bijna vier maal meer bewoners dan voorheen en juist daarom kan men niet volstaan met verouderde veiligheidssystemen en voorzieningen.