Dat de problemen zich aan het opstapelen zijn in ons geliefd land, wordt elke dag duidelijker. Dagelijks worden we met berichten geconfronteerd waaruit glashard naar voren komt, dat er nog lang geen zicht is op verbetering en dat de economische groei die ons voorgehouden werd door de regering, een farce is. De overheid heeft enorme financiële tekorten en die doen zich op elk departement gevoelen. Opvallend is dat al weken achtereen de kreken, kanalen en sloten in onze hoofdstad en daarbuiten, niet worden opgehaald en dat de bermen niet langer op tijd worden gemaaid. In het noorden van onze hoofdstad is dat overduidelijk te zien. Maar ook in de districten valt te merken dat de overheid op zwart zaad zit en niet langer bij machte is infrastructurele werken uit te voeren en of onderhoud daaraan te plegen. Het meest recente gegeven is dat de wegenautoriteit kampt met grote financiële tekorten en dat daarom de boel er overal zo verwaarloosd bij ligt. Ondertussen lopen de problemen op het arbeidsfront ook op voor de overheid en krijgt ze te maken met looneisen waar ze onder deze omstandigheden niet aan tegemoet kan komen. Ze zal dan ook naar wij vermoeden, binnen de kortste keren te maken krijgen met harde acties vanuit het arbeidsveld. Overal heerst er geldgebrek en het is een groot raadsel hoe dit kabinet daaruit denkt te komen zonder wederom, zoals in de revo of tijdens de regering Wijdenbosch, de geldpers aan te zetten. Overal rommelt het en overheidsinstanties waar men tot nog toe de ambtenaren rustig heeft kunnen houden, dreigen nu met acties. De Surinaamse Politie Bond is niet meer in staat zijn leden rustig te houden en die eisen zelfs dat de politiesalarissen losgekoppeld worden van de zogenaamde Fiso-betalingsregeling binnen de publieke sector. Ambtenaren willen ook de zogeheten koopkrachtversterking en zijn er niet langer geïnteresseerd in waar de overheid dat geld vandaan zal halen. Ook bij de brandweer wenst men verbetering in de vorm van meer geld. En daar blijft het natuurlijk niet bij. Ook bij de leden van andere gewapende machten staat het water aan de lippen en is er geen houden meer aan. Al ruim drie jaar klaagt men bijvoorbeeld binnen het Nationaal Leger over de verslechterde werkomstandigheden. Er heerst gebrek aan van alles en het is het naar verluidt zelfs zo, dat er bij de leiding nauwelijks of helemaal geen klankbord is voor de klachten. Volgens onze bron klopt er al jaren niets meer binnen het leger en gaat de zaak er zienderogen achteruit. Op de detacheringen is het goed functioneren vrijwel onmogelijk door gebrek aan voertuigen en brandstof. De voeding is naar verluidt absoluut beneden peil. Ook aan het bevorderingsbeleid schort er veel en is er sprake van zware bevoordeling van bepaalde personen. Bepaalde lieden krijgen de kans naar boven te schieten en naar weer anderen die zich in het verleden zeer dienstbaar hebben opgesteld, wordt niet eens meer omgekeken. Ook op het gebied van het management zou er heel wat fout gaan bij het Nationaal Leger en daar is regelmatig over geklaagd bij de opperbevelhebber van de strijdkrachten, in dezen president Bouterse. Dat de minister van Defensie al zeker vier dagen niet op kantoor is verschenen, heeft inmiddels geleid tot speculaties. Benschop zou in ongenade zijn gevallen bij de opperbevelhebber en thuis zijn gezet. Benschop zou ziek zijn en voorlopig niet in staat zijn om zijn werkzaamheden snel weer aan te vangen. Benschop zou boos zijn na een gesprek met de president over het vermeende slechte beleid dat hij gevoerd zou hebben op Defensie en daarom besloten hebben voorlopig het ministerie van Defensie te mijden. Hoe het ook zij, het is volgens onze bronnen een grote rommel binnen het Nationaal Leger en de onvrede stijgt met de dag. Militairen zijn bijvoorbeeld ook gebelgd over het feit dat de vrije geneeskundige behandeling de wapenbroeders en hun gezinnen is ontnomen en dat ze zijn ondergebracht bij het Staatsziekenfonds, wat ze als een overduidelijke degradatie in hun ziekenzorg zien. Waar de regering zeker wel rekening mee dient te houden, is dat ze de gewapende machten niet tegen zich in het harnas jaagt, want dat kan verstrekkende consequenties tot gevolg hebben. Voor wat betreft de positie van Ronnie Benschop, de minister van Defensie, dient ze ten spoedigste met een verklaring op de proppen te komen.