Het houdt maar niet op met het lapmiddelenbeleid van de regering Bouterse II. Deze week lieten de leveranciers van voeding aan in arrest verkerende personen hun tanden na maanden stil te zijn gebleven, zien. Betalingsachterstanden vanwege de overheid van wel vier maanden voor reeds geleverde voeding aan arrestanten, brachten de leveranciers tot de stap nog slechts brood aan de cellenhuizen te leveren. Zoals we zo langzamerhand gewend zijn van deze overheid en haar betalingsgedrag na grote achterstalligheid, kwam ze wederom met een deelbetaling met natuurlijk de bedoeling de leveranciers zover te krijgen weer normaal warme maaltijden te leveren. Ook dit keer werd deze groep ondernemers beloofd de resterende verschuldigde bedragen tegen het eind van deze maand over te zullen maken. Zien doet natuurlijk weer geloven. Deze regering die op zwart zaad zit, belooft voortdurend, terwijl ze het ene na het andere brandje aan het blussen is en hoopt op een dergelijke wijze de verkiezingen van 2020 te halen. En terwijl ze persisteert in haar falende beleidsvoering en constant gedwongen is haar toevlucht te nemen tot ad hoc beslissingen, hopen de vraagstukken in vele sectoren van deze samenleving zich op. Er worden aanhoudend beloften gedaan waarvan de regering weet dat ze die niet allemaal kan verwezenlijken. Maar zo wint men steeds tijd. Velen die al jaren achtereen geld van de overheid moeten ontvangen voor geleverde goederen of verleende diensten, kiezen ervoor te zwijgen en trachten door te lobbyen toch een deel van hun penningen te bemachtigen. Gebleken is dat Financiën je dan maar al te graag in het vergeetboekje plaatst en je dan doodleuk laat verpieteren. Personen en instanties die wel de mogelijkheid hebben druk op dit ministerie uit te oefenen, zijn dan uiteindelijk genoodzaakt het stakingswapen te hanteren. Er komt dan uiteindelijk door de dyugu dyugu die ontstaat en het ‘butbutu’ beleid van de regering, met veel moeite een deelbetaling tot stand. Dat is nou de manier van besturen die funest is voor dit land en zijn ontwikkeling. We zien dit soort ‘butbutu’ ingrepen in de transportsector, bij de ziekenzorg, in het onderwijs , en andere sectoren waar de overheid voor wat betreft de tijdige subsidieverlening zwaar in gebreke blijft. Hoe lang moeten wij deze ellende nog doormaken? Wij zijn ervan overtuigd dat we nog zeker twee jaar door dit mangelbeleid van deze regering zullen moeten gaan. Als er in dit beleid geen positieve verandering optreedt, hetgeen wij zeker niet geloven, zal de gehele samenleving steeds verder wegzakken in doffe ellende.