In de sociologie is een huishouden arm indien personen de mogelijkheden niet hebben om verborgen talenten tot volle ontplooiing te brengen. Vandaag werd in het Institute for Graduate Studies and Research (IGSR), het proefschrift over armoedemeting in sociaal-economisch perspectief behandeld. Volgens Anthony Caram die het onderwerp ‘Armoede en economische ontwikkeling’ behandelde, moet voor economische ontwikkeling een multidimensionale aanpak gevolgd worden, waarbij een goed sociaal beleid ertoe moet leiden dat mensen boven het sociaal fundament komen te zitten.
Elke regering heeft de verantwoordelijkheid om eigen doelstellingen te formuleren om het sociaal fundament te beschermen en te verbeteren. De geschiedenis leert dat Suriname drie keer in een diep dal terecht is gekomen vanwege de eenzijdige ontwikkeling van de economie. Echter de maatregelen die getroffen zijn om uit de crisis te komen, waaronder monetair financieren, hebben ave-rechts gewerkt.
Volgens Caram kunnen economische activiteiten externe effecten hebben, waarbij in plaats van groei, een neergang in de hand gewerkt wordt. Dat is volgens hem het geval geweest met Suriname. De regering is er volgens hem niet in geslaagd met haar doelstellingen het sociaal fundament te beschermen en te verhogen. Het expansionistisch beleid heeft contra productief gewerkt.
Volgens Caram heeft het begrip ‘armoede’ in de loop der tijd een belangrijke evolutie ondergaan. Waar armoede in verband werd gebracht met het inkomen en iedereen die beneden een bepaald inkomensniveau verdiende als arm werd aangemerkt, wordt armoede nu multidimensionaal benaderd. De definitie van armoede wordt aan de hand van diverse factoren bepaald. Uit het onderzoek van Rosita Woodly-Sobhie getiteld: ‘Measuring poverty in Suriname: A systematic research on concepts and measurements methods’, is daarom ook naar voren gekomen dat onderwijs en de positie van personen op de arbeidsmarkt de belangrijkste drijfveren zijn van armoede in Suriname.

door Priscilla Kia