Een regiem dat uit puur zelfbehoud bereid is tot zware repressie van het volk, ondermijning van de vrije meningsuiting, journalisten voortdurend bedreigt en het werken onmogelijk maakt, de gehele samenleving in zware armoede dompelt, een inflatie van vele duizenden procenten door financieel, economisch en monetair wanbeleid in de hand werkt , de ziekenzorg volledig naar de filistijnen helpt, hongersnood en een ware exodus veroorzaakt, is niets anders dan volksvijandig en kan onmogelijk gehandhaafd blijven. Als dit regiem er ook nog toe over gaat oppositionele leiders door tal van drogredenen vast te zetten en anderen te verbieden aan presidentsverkiezingen deel te nemen, dan is daarmede de democratie reeds om zeep geholpen. Als het regiem dan ook nog tal van maatregelen treft om een eerlijke stembusgang onmogelijk te maken, dan is het niet moeilijk te voorspellen wat er dan gebeurt. In een democratisch stelsel behoren algemene, vrije en geheime verkiezingen, maar je kan ook een verkiezing houden waarbij de democratische regels ernstig worden vertrapt en dat is nu precies wat zich op 20 mei jongstleden in Venezuela heeft voltrokken. In Venezuela zijn verkiezingen gehouden zonder democratie en daar heeft de regering onder leiding van Nicolás Maduro goed voor gezorgd. Slechts 45 procent van de kiesgerechtigden ging naar de stembus en Maduro werd wederom tot president gekozen voor een periode van 6 jaar. De uitslag van deze zogenaamde volksraadpleging stond reeds voor de aanvang vast. De oppositie die heel goed vertegenwoordigd is in Venezuela en vrijwel zeker als winnaar uit de bus zou komen, werd vroegtijdig uitgesloten van deelname. 55 procent van de kiesgerechtigden besloot derhalve niet naar de stembus te gaan, hetgeen aangeeft dat de verkiezing van Maduro tot president van Venezuela alles behalve rechtsgeldig is. Regeringen van grote Latijns-Amerikaanse landen waaronder Brazilië , Argentinië en Columbia, hebben reeds aangegeven, de verkiezingen in Venezuela af te keuren, omdat er sprake was van fraude en het uitsluiten van belangrijke oppositiepartijen en hun leiders. Brazilië en Argentinië hebben uit protest hun ambassadeurs al teruggetrokken uit Caracas. Maduro is overduidelijk tot alles bereid om de fragiele macht van zijn chavistische beweging te consolideren. Met steun van even dictatoriaal ingestelde landen als Cuba, Nicaragua, Rusland, Bolivia en China, denkt Maduro zijn mislukt chavistisch experiment te kunnen voortzetten en zulks allemaal ten koste van het zwaar lijdende Venezolaanse volk, dat bij vele tienduizenden doende is het land te ontvluchten. De aangrenzende landen Columbia en Brazilië, worden momenteel overspoeld door wanhopige, uitgehongerde en zieke Venezolaanse staatsburgers. Een humanitaire ramp krijgt hierdoor gestalte. De Columbiaanse grensplaats Cucuta en de Braziliaanse stad Boa Vista, hebben te maken met tienduizenden Venezolaanse vluchtelingen. Deze mensen zijn op zoek naar redding, omdat er in Venezuela een enorm gebrek is aan voeding en medicijnen. Het Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties, UNHCR, zal hier hulp moeten verlenen om de Columbiaanse en Braziliaanse overheid bij te staan. Ook op de Nederlandse Antillen en wel de ABC-eilanden, stromen de desperaat geraakte Venezolanen binnen. En dus zal ook Nederland met hulp moeten inspringen om het leed aldaar te helpen verzachten. Het dictatoriale regiem Maduro, heeft met de jongste verkiezingen zijn ware aard bevestigd en gedemonstreerd tot nog aanzienlijkere vernietiging van de Venezolaanse samenleving bereid te zijn, zolang het maar in staat blijft door te regeren. Venezuela loopt leeg en alle mensen die maar de mogelijkheid hebben het land te ontvluchten, zullen zulks niet nalaten. De regering Maduro is een schande voor het continent en zal het alsmaar slechter krijgen, want boycot na boycot zal ze ondervinden. De regering in Caracas ondervindt nog hier en daar ondersteuning van regiems met een ondemocratische inborst en zo dus ook van de regering Bouterse in ons land. Geeft allemaal wel aan waartoe ook dit regiem in staat zou kunnen zijn bij de komende verkiezingen in 2020. Maduro en Bouterse zijn nou eenmaal ‘vogels van enerlei veren’ en ook de laatstgenoemde zal naar de mening van velen, niet aarzelen om alle registers, gebruikelijke en ongebruikelijke, uit de kast te trekken om de verkiezingen van 2020, naar zijn hand te zetten. Is nu reeds duidelijk door nog te ondernemen pogingen het kiesstelsel te wijzigen. Door het steeds weer en onvoorwaardelijk de dictator van Caracas te blijven ondersteunen en zijn misdadige acties te vergoelijken ,geraken wij langzaam maar zeker in hetzelfde isolement en worden wij dezelfde paria als eerstgenoemde op dit halfrond.