Een mooi plan maken, zonder een gedegen overzicht hoe het uit te voeren, is een mislukt plan. Ideeën kunnen nog zo schitterend zijn, maar als ze niet goed uitgevoerd, heeft de samenleving er weinig aan. Voor zowel grote als kleine problemen zijn er oplossingen, maar als het alleen bij woorden blijft, schiet het volk er niets mee op. Als er een volk is dat heel veel beloftes heeft gehoord, dan is het wel het Surinaamse volk. Vanaf het jaar 2015 heeft het land flinke financiële klappen moeten incasseren en vanaf toen werden de financiële, sociale en politieke problemen alsmaar groter. De crisis heeft ook ruimte gecreëerd voor steeds ergere vormen van criminaliteit, maar het enige wat de regering doet, is zeggen dat er spoedig een oplossing komt. Tot op heden zijn echte oplossingen uitgebleven. Zo zou de regering de woningnood aanpakken door het bouwen van 18.000 woningen. Er zijn inderdaad woningen gebouwd, maar het aantal van 18.000 is een utopie gebleken. Er zouden ook fly-overs komen. Er zouden banen gecreëerd worden, maar daar merken de werklozen nog niets van. We zouden zo nog even door kunnen gaan, want de lijst van beloftes is eindeloos. Opmerkelijk is dat al deze beloftes één ding gemeen hebben: er is niet gezegd hoe ze gerealiseerd zouden worden. Geen wonder dat de uitvoering aan alle kanten rammelt en sommige plannen niet eens uitgevoerd zijn, die bleken bij nader inzien onmogelijk. Zonder een gedegen plan van aanpak kunnen plannen niet uitgevoerd en broodnodige zaken niet gerealiseerd worden. Het parlement keurt ook in veel gevallen plannen goed zonder kritische vragen te stellen over de uitvoering ervan. Achteraf, als blijkt dat gelden nodeloos verspild worden of als zaken niet verlopen zoals dat zou moeten, wordt dan kritiek gegeven. Maar dit alles zou voorkomen zijn als de vragen niet achteraf, maar van tevoren gesteld waren. Te vaak raken mensen in de ban van mooie ideeën waardoor de realiteit uit het oog wordt verloren. Echter komt de realiteit ons wel tegen, maar dan is het te laat.