Wat zich op 27 april jongstleden in zee voor de Wia Wia bank heeft voorgedaan en aan zeker 12 vissers het leven heeft gekost, kan gerust bestempeld worden als een nationale ramp en schande. Vissers die overwegend over een vreemde nationaliteit beschikten, werden op bestiale wijze gemarteld en in zee gesmeten. Slechts enkelen overleefden de aanval van een stel misdadigers die geruime tijd daarna nog werden aangemerkt als piraten. Of het om piraterij ging, blijft een onbeantwoorde vraag, wegens het feit dat er op zo een drieste en moorddadige wijze werd gehandeld. Als je het op de visblaas, vis, visnetten en buitenboordmotoren van de vissers gemunt hebt , dan is het toch op zijn minst onverklaarbaar dat er gemoord moest worden en wel met voorbedachte rade? Er zit hier veel meer achter en jammer genoeg hebben de autoriteiten hier en in Guyana, niet meer prijsgegeven omtrent hun bevindingen na ingestelde navorsingen in dit grote misdrijf. Dat er sprake is van een ernstige vete tussen vissers en reders binnen deze sector, kwam in de maand april al tot uiting bij een zogheten schietpartij te Munder waarbij de reder Somnath Manohar onder vuur werd genomen vanuit een auto. Manohar overleefde dit schietincident niet. Uit het onderzoek ingesteld na deze dodelijke schietpartij, bleek dat Manohar al verschillende malen met de dood bedreigd was en daarvoor aangifte had gedaan bij de politie. De man was zeer ongerust met betrekking tot deze doodsbedreigingen en deed daar meerdere keren aangifte over bij de politie. Manohar moet toch enig idee hebben gehad uit welke hoek deze bedreigingen afkomstig waren. Hadden deze bedreigingen te maken met een ruzie tussen reders en vissers of speelt hier veel meer achter. De politie in Suriname en Guyana doen er goed aan te achterhalen waarom zich ineens zoveel geweld voordoet binnen de vissector en dan hoofdzakelijk tussen Guyanezen. Wat opvalt is, dat er grote angst heerst tussen vissers die meer schijnen te weten van de motieven voor het overgaan tot zoveel geweld. Dat men bereid is tot veelvuldig moorden, is bewezen voor de Wia Wia bank, doet men dat slechts voor vis en de vangsten of is er iets heel anders aan de hand? In ieder geval is het nu zo dat de overlevenden van deze aanval op zee en de moorden die gepleegd zijn, in grote angst verkeren, omdat ze getuigen zijn van de slachting. Deze mensen voelen zich vogelvrij, omdat de Surinaamse justitie ze geen bescherming heeft aangeboden, laat staan die thans biedt. Het is ons niet duidelijk of er in dit land een zogeheten Witness Protection Progam, getuigenbeschermingsprogramma, bestaat. De mensen die als getuigen kunnen optreden tegen de verdachten en of hun opdrachtgevers, verkeren dan ook in levensgevaar en dat moet duidelijk tot onze autoriteiten doordringen. Als er geen bescherming aan deze mensen wordt geboden, zal het ons niet verbazen als ook deze mensen straks door moordenaarshand vallen. Onze regering doet er dan ook goed aan alles te doen om deze mensen te beschermen. De justitie zal ze namelijk hard nodig hebben bij een strafproces tegen de verdachten van de slachting op zee op 27 april.