Het is het democratisch recht van een ieder, protest aan te tekenen tegen een regering die het in de afgelopen ruim zeven jaar volkomen heeft laten liggen en dit land in een grote economische en financiële crisis heeft doen belanden. Het is dan ook het recht van een ieder, een pressiegroep aan te sturen in de hoop dat de machthebbers zullen luisteren en aan eisen van de pressiegroep zullen willen voldoen. Deze groep moet dan wel over een reusachtige fysieke bijval beschikken om de eisen kracht bij te kunnen zetten. In de afgelopen twee jaar hebben de verschillende protesten tegen het regiem Bouterse, niet het gewenste resultaat opgeleverd en heeft het zelfs laten zien bereid te zijn gewelddadigheid te willen toepassen om de macht te consolideren. We memoreren hierbij de arrestatie van Wilgo Valies en Curtis Hofwijks en de hardhandigheid die hiermede gepaard ging. Ook het afgrendelen van het Onafhankelijkheidsplein voor langer dan een half jaar, duidde erop, dat men bereid was heel ver te gaan om de macht te behouden. De huidige machthebbers hebben overduidelijk laten zien dat ze gesteld zijn op hun machtspositie en dat een vervroegde verkiezingen voor hen niet aanvaardbaar zijn. Als een activistenbeweging de illusie huldigt, dat Desi Bouterse eerder verkiezingen dan mei 2020 uitschrijft,dan kent men deze man niet voldoende. Bouterse zijn belangrijkste drijfveer is om aan de macht te blijven, omdat hij als geen ander weet wat er bij verkiezingsverlies hem boven het hoofd hangt. Voor Bouterse is consolidatie van de macht het enige wat hem echt interesseert. Verkiezingen verlangen voor eind mei 2018, is helemaal onmogelijk, al zou de regering Bouterse daarmede instemmen. Verkiezingen houden in dit land vergt een behoorlijke periode van voorbereidingen en dan hebben we nog niet eens gesproken over het kostenaspect dat inherent is aan een dergelijke volksraadpleging. Na de zogeheten telefooncoup die eigenlijk gewoon een ordinaire staatsgreep was onder ernstige dreiging van militair zwaar geschut nabij het Presidentieel Paleis in december 1990, werden er in mei van 1991 wederom verkiezingen gehouden. Voor het houden van deze verkiezingen waren wel zes maanden voorbereiding uitgetrokken. Een tijdspanne van zes maanden is minimaal nodig om verkiezingen in dit land te organiseren en dat dient elke pressiegroep goed te begrijpen. Wij van Keerpunt zouden vervroegde verkiezingen wel toejuichen, maar zijn realistisch genoeg om te beseffen dat zulks niet op stel en sprong verwezenlijkt kan worden.