De goudkoorts, daar lijden thans veel Surinamers en buitenlanders binnen de grenzen van onze republiek aan. Velen trekken in zuidelijke richting en naar het zuid-oosten van ons land om binnen de zogeheten goudvelden hun geluk te beproeven. Op allerlei manieren wordt er materieel en materiaal naar het binnenland getransporteerd om het geluk te kunnen beproeven. Niet iedereen heeft even veel geluk en de investering kan in groot verlies ontaarden. Voor de kleine goudzoeker met weinig kapitaal, blijft het een groot risico en kan hij er zeer bekaaid vanaf komen. En zo zijn er natuurlijk ook de grote boys uit de informele sector die het thans een uitweg vinden om hun verkeerd verkregen geld in de goudwinning in te zetten, zij bouwen met snelheid hun skalians waar Dodson nooit een gedegen antwoord op heeft kunnen formuleren. En nu hij vermoedelijk van zijn stoel wordt gestoten hebben deze figuren helemaal vrij spel, gezien de zeer hechte relaties die ze met de top van de regering onderhouden. Maar Suriname maakt heel moeilijke tijden door waarbij de werkloosheid eerder toe- dan afneemt en dat gebrek aan werk laat zich in ernstige mate gevoelen in het binnenland, vandaar dat vooral daar jongelingen overgaan tot het zoeken naar goud om toch nog te kunnen overleven. Met de goudkoorts neemt ook de criminaliteit toe en voert prostitutie hoogtij in het achterland. Een zeer verontrustende ontwikkeling is, dat er onder de binnenlandbewoners lieden zijn die absoluut niet weten wat domeinland is en daar ook geen rekening mee wensen te houden. Domeinland wordt ten onrechte gezien als deel van het territoir waar Marrons en inheemsen wonen en dat men daar gerechtigd is beheersdaden te plegen en dat Lanti daar nauwelijks iets in de melk te brokkelen heeft. Indien de overheid geen maatregelen neemt om de plaatselijke elementen op andere gedachten te brengen, is het hek van de dam en verandert Suriname in chaos en daaropvolgend in anarchie. Wij hebben er zo vaak over geschreven dat de overheid haar gezag op een zeer onvolwassen en zelfs amateuristische weg demonstreert en daarmede de weg vrijmaakt voor de wettelozen die steeds meer in aantal toenemen in dit land. Wat zich onlangs heeft voorgedaan tussen bewoners uit het Tapoeripa gebied en de woonconcentratie Drepada, geeft aan dat de goudkoorts een gevaarlijke dimensie heeft bereikt en dat mensen zelfs bereid zijn hun leven op het spel te zetten door zich op onverantwoordelijke wijze in de zeer nabije omgeving van een zware en functionerende graafmachine te begeven. Je leven in gevaar brengen door je in een goudput te begeven, terwijl een zware Hitachi graafmachine doende is graafwerkzaamheden in dezelfde put te verrichten, kan fatale gevolgen opleveren. De mensen uit Drepada en Tapoeripa hebben hier duidelijk laten zien dat ze tot het uiterste wensen te gaan om aan goud te komen . Het is dan ook nog maar een kwestie van tijd dat er in het gebied doden zullen vallen door de mensen die aan de goudkoorts lijden. Zeer nadrukkelijk moet gesteld worden, dat er in deze gebieden ook werkloosheid heerst en dat men zich daarom zo driest opstelt. Het is dan ook niet onwaarschijnlijk dat er gevechten zullen uitbreken tussen dorpelingen die vinden dat een bepaald goudrijk gebied hen toebehoort. Op allerlei fronten laat de overheid al enige tijd zien dat ze totaal onmachtig is haar gezag te tonen en stuurt slechts politieagenten en andere veiligheidstroepen naar een spanningsgebied wanneer de zaak echt totaal uit de hand dreigt te lopen. Noch in Sipaliwini, noch in Brokopondo, is het gezag op een dusdanige wijze aanwezig dat er snel kan worden ingegrepen. Wij wijzen al jaren op het ontbreken van politie op de post Stoelmanseiland, waar sinds het beëindigen van de strijd in het binnenland tussen Jungle Commando en Nationaal Leger, slechts militairen aanwezig zijn. Een voormalige minister van Justitie en Politie, verklaarde enige tijd geleden tegenover ons, dat er geen geld is voor detacheringen. Waar is er dan wel geld voor? Voor het reshuffelen en het onnodig geld verkwisten aan buitenlandse reisjes en parades houden in districten? De overheid dient onze veiligheid te kunnen garanderen en opvoeren en dat geldt zeker ook voor het binnenland. Zolang een Surinaamse overheid niet in staat is werkgelegenheid over het gehele land te stimuleren en bewerkstelligen, zullen desperate mensen op allerhande wijze trachten aan geld te komen, al betekent het dat ze de wet moeten overtreden.