Dat het niet goed gaat in Suriname, is voor een ieder duidelijk. En we weten ook allemaal hoe het zover is gekomen dat we thans in een depressie zitten. De regering Bouterse is daar zeker hoofdzakelijk debet aan, al wil ze ons nog steeds doen geloven dat een vermeende buitenlandse crisis ons in deze ellende heeft doen belanden. We weten dat er in het rijke westen al enkele jaren geen crisis meer heerst en dat bijvoorbeeld Nederland, een enorme economische groei doormaakt. Op het internet kan dagelijks worden opgemaakt hoe landen zich ontwikkelen en welke in de voorste linies zitten en het uitstekend doen. Wij moeten dan ook niet geloven dat het buitenland ons in deze economische en financiële misère heeft gedompeld. Deze regering van Bouterse heeft onze macro-economie naar de filistijnen geholpen, door toen de overheidsinkomsten op een gegeven moment door gedaalde wereldmarktprijzen voor aardolie en goud kelderden, te gaan graaien in onze monetaire reserves en zo gelijk de waarde van de SRD hebben aangetast. De regering van Bouterse met pover economisch en financieel inzicht, had namelijk toen het goed ging en de aardolieprijs per barrel boven de 100 dollar lag en de goudprijs dubbel zo groot was in vergelijking met die thans is, niet gespaard in een garantiefonds. Ze heeft maar geld uitgegeven en verspild en kreeg bij de snelle daling van de aardolie- en goudprijs, de koude douche te verwerken. Vanaf dat moment en wel in 2015, begon ze in de monetaire reserves te graaien en zorgde voor de ontwaarding van de SRD die voorheen een dekking van 100 procent vertegenwoordigde. Vanaf begin 2016 ging het dan ook helemaal bergafwaarts. Het vertrek van de Suralco LLC heeft gemaakt dat de deviezeninkomsten van de staat steeds verder achteruitgingen en het land in de grootste economische problemen geraakte. Recessie is thans depressie en de achteruitgang is in veel opzichten duidelijk te merken. De armoede neemt toe en de wrevel onder het volk neemt toe. Zo hebben we in april en mei het vorige jaar straatprotesten gehad tegen de regering Bouterse die niet het beoogde resultaat, namelijk het verwijderen van deze regering hebben opgeleverd. Bouterse en zijn regering hebben zich duidelijk ingegraven en zijn niet van plan voor 2020 te vertrekken en willen zelfs na dit jaar aanblijven. Het verzet neemt echter toe en manifesteert zich op verschillende manieren. Kort geleden kwam The Next Generation Movement onder leiding van Xaviera Jessurun in actie met een protestbijeenkomst die slechts enkele honderden mensen op de been wist te brengen. Jessurun heeft inmiddels aangegeven dat ze een activistenbeweging leidt en niet de ambitie heeft in de politieke arena te treden. Jessurun vindt dat door de straat op te gaan en te protesteren tegen de wantoestand er ook verandering kan worden afgedwongen. Ze huldigt dan ook een andere benadering van verzet tegen het huidige beleid en zal zeker geen politieke partij oprichten. Keerpunt is van mening dat Jessurun met haar visie en benadering van de huidige problemen, best wel succes zou kunnen hebben en dat men wel geneigd zal zijn naar haar protest te luisteren. Wij van Keerpunt hebben op verschillende momenten erop gewezen, dat nieuwe politieke partijen niet gelijk zullen kunnen rekenen op een grote aanhang en vaak genoeg weer snel verdwijnen. Jessurun die uit een geslacht komt van politici, weet vermoedelijk als geen ander dat met een kleine politieke partij je niet ver komt en dat het vaak tijdverlies en veel energieverspilling inhoudt. Haar protest tegen de huidige gang van zaken en de regering Bouterse, is dan wel iets anders en misschien onder deze omstandigheden met veel onverschilligheid onder de meeste landgenoten, de beste benadering. Men moet deze regering erop blijven attenderen dat haar beleid niet deugt en funeste verdere gevolgen zal hebben voor dit land en volk.