Het blijft maar broeien binnen deze samenleving en dat heeft alles te maken met de verslechterde levensomstandigheden die weer in het verlengde liggen van de alsmaar afnemende koopkracht bij de meesten. Binnen het openbaar vervoer vecht men al vanaf begin 2016 voor verbetering in de inkomsten, nadat de SRD ten opzichte van de dollar naar 3.35,- gingen vervolgens binnen enkele maanden verder devalueerde naar SRD 4.06,- voor dezelfde dollar en daarna in een vrije val belandde en overgelaten werd aan het mechanisme van vraag en aanbod. De koers ging in de afgelopen twee jaar naar ruim boven de SRD 7,- voor een dollar en ook ver boven de SRD 9,- voor een euro. Vooral huurders van woningen en winkelpanden geraakten door de devaluatie van onze munt in grote problemen en moesten hierdoor in veel gevallen na enige tijd verkassen. Maar bij een inflatie en niet tijdig gecorrigeerde maandelijkse of tweewekelijkse looncorecties, treedt onherroepelijk koopkrachtverslechtering op. Zowel binnen de publieke als de private sector wordt dan ook de roep om loonaanpassingen steeds luider. Maar voor de werkgevers in beide sectoren, kan bij een dalende productie en omzet geen aanpassing worden toegepast en dus neemt de spanning op het arbeidsfront toe en is het voor velen niet duidelijk hoe we hieruit zullen geraken. De overheid krijgt steeds meer problemen op het financiële vlak voorgeschoteld. Deze week gingen ook de universiteitsdocenten in staking, nadat ze gedurende een heel lange periode door het universiteitsbestuur aan het lijntje zijn gehouden. Men is niet van plan nog langer geduld te betrachten en dreigt zelfs het gehele onderwijsproces lam te leggen totdat de overheid met geld op tafel komt. En zo zijn er veel instanties die voor betaling van de overheid afhankelijk zijn niet langer met een kluitje in het riet gestuurd wensen te worden. De financiële problemen van lanti zijn legio en krijgen steeds meer een onoverbrugbaar karakter. De schulden van de overheid lopen op en steeds vaker zijn groepen die al maanden zoniet jaren geld van de overheid te goed hebben, bereid het werk voor langere duur neer te leggen. Het is dan ook geen wonder dat er maar weinig capabele en goed opgeleide personen zijn die nog happig zijn om onder deze omstandigheden tot het kabinet Bouterse toe te treden. Het beleid van deze regering is duister, daarenboven verschaft Financiën zeer onvoldoende middelen aan de ministeries om te kunnen werken en de zaak goed draaiende te houden. Maar de overheid heeft mensen in dienst en die verlangen een redelijk loon om niet helemaal te verkommeren en juist daarom is men het wachten moe en zat en worden er thans ultimata aan de regering gesteld. Hoe ze deze lawine aan problemen denkt op te lossen, weet Joost. De komende maanden worden heel spannend. Als deze regering op deze voet doorgaat en niet in staat is acceptabele oplossingen voor de financiële vraagstukken te brengen, dan zal ze het bij de verkiezingen in 2020 zeker moet afleggen tegen de oppositionele partijen.