In het leven maak je heel veel mee en moet je als mens vaak tot je grote teleurstelling concluderen, dat lieden van wie je het niet had gedacht, bereid werden gevonden de mammon te dienen. Mensen die voor geld bereid gevonden werden hun ziel te verkopen, al betekende zulks dat ze voortaan als verrader zouden worden gezien en als paria weggezet. Mensen die bereid gevonden werden alle principes overboord te zetten en bij de vijand op schoot gingen zitten.In Suriname hebben we in de afgelopen decennia politieke opportunisten meegemaakt die op de meest cruciale momenten verraad pleegden en dienaar van de mammon werden, maar met hun verraderlijke stappen tekenden ze ook gelijk hun politieke zelfmoord. Maar we mogen ons als land en volk gelukkig prijzen, dat we nog mensen binnen de lokale politiek hebben die het hart op de juiste plaats hebben zitten en uit zuiver principiële overwegingen rein blijven en voor zichzelf geen politieke schandvlek wensen. Ze heten niet allemaal Sapoen en Chitan, die wel degelijk dienaar van de mammon zijn geworden na de volksraadpleging van mei 2015. Niet iedereen is ten koste van alles bereid zijn ziel en goede naam te verkwanselen. Trouw aan je principes blijven en het verraad aan je partijgenoten verfoeien, gaan voor bepaalde mensen boven alles. Degenen die zich oppermachtig wanen en ervan uitgaan dat iedereen wel een prijs heeft die betaald kan worden, hebben zich lelijk vergist. Shoppen binnen de gelederen van ‘groen’ blijkt niet zo gemakkelijk te zijn en vooral als dat winkelen erop geënt is, de ondermijning gestalte te geven. Wie de fout namelijk begaat van groen naar paars te gaan, al is het maar voor een korte periode, heeft geen mogelijkheid meer zich op het groene erf te begeven. Ronald en Marie hebben dat heel goed gezien. Je kunt toch niet aan het einde van je politieke carrière eventjes stappen in een project dat onuitvoerbaar is en vanaf het prille begin een doodgeboren kind is gebleken. Daarenboven zou het een grove belediging zijn aan allen die de ontwikkelingen in de afgelopen 38 jaar op de voet hebben gevolgd. Was het niet dezelfde man die 38 jaar geleden op ondemocratische wijze een eind maakte aan de groene regering van Henck die nu om assistentie van echt groen kader komt vragen? Vergiffenis voor deze misdadige daad zou je misschien als mens kunnen opbrengen, maar die vergeten is gods onmogelijk. Hulp zoeken bij de knapkoppen van groen is één, maar instemming is natuurlijk twee. Marie en Ronald willen voor mensen die ze bewonderen een goede naam achterlaten en niet als verraders worden neergezet en daarom is het niet alleen naief, maar zeker ook onverstandig deze hulp in te roepen. Men had zeker bij paars gedacht, dat omdat Ronald in de jaren ‘80 een educatieve bijdrage had geleverd aan de Verlengde Gemenelandsweg, dat de man ook nu bereid zou zijn in een andere hoedanigheid wederom bij te springen. Bij paars ziet men groen met de verkiezingen van 2020 in het verschiet als een bedreiging en daarom deze vewoede poging tot de zoveelste ondermijning in de afgelopen 38 jaar. Bovendien is het zo dat Ronald nimmer zijn naam kan verbinden aan een functie die hem geen succes kan garanderen, omdat de randvoorwaarden en de middelen daarvoor eenvoudigweg ontbreken. Aanvaarding zou ongetwijfeld leiden tot een politieke broko neki en politieke afgang en dat als afscheidscadeau van paars. Marie nanga Ronald no law. Overigens was het niet de eerste keer dat men heeft getracht Marie binnen te hengelen, vernamen wij uit zeer welingelichte bron. Bovendien zou de teleurstelling bij onze zeer gerespecteerde Runaldo onbeschrijfelijk zijn. Waar men bij paars zich in heeft vergist, is dat beide zogenaamde gegadigden de mammon niet hoeven te dienen, hun inkomsten zijn goed genoeg om van rond te komen en beiden kunnen tot nog toe een ieder recht in de ogen zien. Dat kunnen figuren als Sapoen en Chitan zeker niet. Bij de groene partij zijn de sterren van Ronald en Marie zeker tot ongekende hoogten gestegen.