De Nationale Assemblee heeft op donderdagmiddag het Minamata-verdrag met 39 stemmen aangenomen. Dat er 39 leden van ons parlement voor hebben gestemd, geeft aan dat zowel coalitie en oppositie in grote lijnen zich kunnen verenigen met al hetgeen in het verdrag is opgenomen. Het Mininamata-verdrag heeft tot doel de mens en het milieu te beschermen tegen het zeer giftige kwik en zijn gebruik in voornamelijk de mijnbouw. Het voormelde verdrag is al door 128 landen getekend en geratificeerd. Het is ook de bedoeling dat kwik via een uitfasering en afbouw wordt weggelaten in producten en processen. Ook binnen de informele sector van de ambachtelijke kleinschalige mijnbouw, moet kwik volgens het verdrag volledig uitgebannen worden. Dat Suriname zich via de ratificatie  van het verdrag zich ook zal moeten committeren aan hetgeen in het verdrag is opgenomen, staat buiten kijf.  Suriname zit nu wel met een probleem waarvoor het een gedegen oplossing voor op tafel zal moeten leggen, en wel het vraagstuk van de kleinschalige mijnbouw in de goudsector waar er op grote en zelfs onverantwoordelijke wijze kwik wordt gebruikt bij de winning van het edele metaal. Tussen de 10.000 en 30.000 Surinamers en buitenlanders werken in de kleinschalige mijnbouw en hanteren daarbij kwik op grote schaal. Door deze werkwijze wordt er dagelijks enorme schade aan het milieu toegebracht. Fauna en flora worden voortdurend vergiftigd en de waterbronnen van bewoners van het binnenland worden op ergelijke wijze vervuild. De Surinaamse regering heeft zich gecommitteerd aan dit verdrag en verdragen staan boven de grondwet en dus zal men moeten ingrijpen, al betekent het dat zulks op een gefaseerde wijze zal plaatsvinden. Niets doen, zoals we de vergiftiging van het milieu in het achterland en onze hoofdstad al jaren gedogen, zal afgelopen moeten zijn, willen we niet als parialand binnen het verdrag bestempeld worden. Volgens assemblee-voorzitter Jennifer Geerlings-Simons, is haar hoop erop gevestigd  dat er nog dit jaar een wetsontwerp het parlement bereikt waarin opgenomen is dat het voor nieuwe investeerders verboden wordt in machines te investeren waarin kwik wordt gebruikt om te mijnen. Geerlings-Simons moet niet louter kijken naar de nieuwe investeerders en een verbod dat alleen voor hen zal moeten gelden, maar ook naar de huidige krachten die aanhoudend bezig zijn ecologische schade toe te brengen en dat zuiver en alleen uit eigen winstbejag. De voorzitter van het parlement dient te beseffen dat met de ratificatie van het Minamata-verdrag, er snel en kordate maatregelen dienen te volgen om het kwikgebruik over de hele goudmijnsector in te dammen. Door de vingers kijken blijft in strijd met dit verdrag. Controle op de naleving hoort natuurlijk bij dit verdrag en door het buitenland zal men blijven monitoren hoe wij na de ratificatie de zaak aanpakken. Natuurlijk weten wij dat binnen de kleinschalige mijnbouw die naar onze mening al jaren niet meer als kleinschalig mag worden gezien, heel wat aan de NDP gelieerde figuren zitten die er niet over wensen te piekeren om zonder kwik te werken. En juist deze gasten zal de assembleevoorzitter niet tegen de haren in willen strijken.  Het verdrag is nu wel geratificeerd, maar er zitten natuurlijk nog tal van haken en ogen aan alvorens de inwerkingtreding een feit is en dan praten we nog niet eens over de grootschalige en kostbare controle op de naleving. Daar zal echt wel een groot apparaat dat zeker superieur zal moeten zijn aan de Ordening Goudsector, actief moeten worden. Bij dit apparaat zal ook gelet moeten worden op het niet-binnendringen van de corruptie, want zij heeft tot nog toe het hele land in haar greep en wel ter behartiging van tal van persoonlijke belangen.