Het wordt steeds ‘mooier’ oftewel gortiger in dit land. Tot deze constatering kwamen wij dezer dagen nadat bekend werd, dat het ministerie van Justitie en Politie met ingang van 1 maart 2018, dus wel op zeer korte termijn, wenst over te gaan tot het introduceren van de zogenaamde blikschaderegeling bij aanrijdingen. Bij een aanrijding waarbij er sprake is van materiële c.q. blikschade, is het tot op heden zo geweest, dat betrokken partijen in de meeste gevallen de politie erbij halen om te bepalen wie de veroorzaker van de aanrijding is en welke partij daarom bij zijn verzekeringsmaatschappij dient te claimen om de schade van de tegenpartij te doen herstellen. Volgens de nieuwe blikschaderegeling die vanwege het ministerie van Justitie en Politie moet worden doorgevoerd, zal de politie niet meer uitrijden bij aanrijdingen om als een ‘scheidsrechter’ te komen helpen bij het vaststellen van de schade en een veroorzaker aan te wijzen wanneer er zuiver sprake is van blikschade. Met blikschade wordt bedoeld dat het mankement aan het voertuig of de voertuigen van dien aard is, dat ze na de aanrijding weer gewoon weg kunnen rijden. Nu rijst gelijk de vraag: hoeveel automobilisten hebben voldoende kennis om de grootte van de opgelopen blikschade te kunnen inschatten? De auto kan dan wel op eigen kracht wegrijden, maar toch zeer aanzienlijke schade hebben opgelopen en de reparatiekosten zijn dan ongetwijfeld niet gering. Niet duidelijk is tot op dit moment, hoe of wanneer de politie het noodzakelijk acht wel eventjes een kijkje te komen nemen bij een aanrijding waarbij de schade aan de voertuigen volgens veroorzaker en benadeelde wel de moeite waard is. Wanneer er sprake is van persoonlijke ongelukken, zware materiële schade ,rijden zonder rijbewijs, rijden onder invloed van alcohol , verdovende en bedwelmende middelen en joyriding, zal de politie dan nog wel uitrijden. Maar wie stelt bij een aanrijding onmiddellijk vast of iemand wel of geen rijbewijs heeft, in beschonken toestand verkeert of doodgewoon high van de verdovende middelen is? Daar is toch juist de aanwezigheid van een bevoegde opsporingsambtenaar voor nodig? Het is daarom volgens Keerpunt, een zeer grote fout van de overheid om de politie in veel gevallen van aanrijdingen en botsingen in het verkeer niet langer te betrekken. Als minstens één partij bij een aanrijding vindt dat hij niet veroorzaker maar slachtoffer is van een verkeersincident, dan moet de zaak door een onafhankelijke en bevoegde instantie (dus de Politie) beoordeeld kunnen worden. Vaak genoeg bestaat er grote onenigheid bij een aanrijding tussen partijen en dient er een onpartijdige zijn die het pleit moet komen beslissen. Nu wenst men van alle autobestuurders dat ze over een uniform aanrijdingsformulier moeten beschikken dat gelijk bij een aanrijding ingevuld dient te worden. Beide partijen dienen de formulieren te ondertekenen en van de schade van de voertuigen moeten voldoende foto’s gemaakt worden. Wie de foto’s op dat moment moet of gaat maken, is tot op heden niet duidelijk. Het formulier moet de volgende dag bij de verzekeraar van de veroorzaker worden ingediend. Over de schuldvraag van de aanrijding moet wel overeenstemming zijn en als ze niet bereikt is, dan wordt de beslissing overgelaten aan de respectieve verzekeringsmaatschappijen. De assurantiemaatschappijen zullen dan een advies uitbrengen. Er zal dan zeker ook geen sprake meer zijn van een door de politie opgemaakt process-verbaal. En wat gebeurt er met mensen die aan het verkeer deelnemen en bij een botsing betrokken geraken en niet kunnen lezen of schrijven? En hoe zit het met de buitenlanders die geen woord Nederlands spreken en toch het formulier ter plekke moeten invullen? Heeft men over al deze zaken wel goed gedacht? En hoe zit het als de veroorzaker van een aanrijding op zijn of haar standpunt blijft staan dat hij of zij niet fout is en weigert mee te werken aan het invullen van de formulieren? Zal men dan alsnog een beroep kunnen doen op het onafhankelijke oordeel van de politie? Hoe zit het met de asocialen die op de openbare weg komen en hun auto’s niet hebben verzekerd? Gaat de politie dan wel optreden en ter plekke verschijnen wanneer deze figuren bij een aanrijding betrokken zijn en als veroorzaker kunnen worden aangemerkt? Mensen die met onverzekerde voertuigen rondrijden en niet als veroorzaker kunnen worden gezien, kunnen dan naderhand hun voertuig gaan verzekeren en dan alsnog een schadeclaim indienen. Als beide partijen voet bij stuk houden en van mening blijven niet schuldig te zijn, kan de zaak bij de rechter belanden, hetgeen een zeer langdurige kwestie wordt waarbij de schade niet snel kan worden hersteld. Ook criminelen kunnen voordeel halen uit de zogenaamde blikschaderegeling. Een crimineel botst opzettelijk tegen je auto op en heeft dan de gelegenheid je te beroven als je uit je wagen stapt. Hij rijdt dan snel weg met een auto die kort daarvoor gestolen is of die van valse kentekenplaten is voorzien. Suriname is naar de mening van velen, nog lang niet rijp genoeg voor een bepaalde regeling. De overheid en in deze het ministerie van Justitie en Politie, dient voldoende middelen voor de politie te verkrijgen waardoor ze haar werk naar behoren kan blijven doen. Vooral voor de verkeerspolitie dienen er meer middelen vrijgemaakt te worden. De blikschaderegeling gaat naar onze mening voor nog meer chaos in het verkeer zorgen en velen zware averij in de portemonnee bezorgen. We hopen dan ook dat deze idiote maatregel geen voortgang vindt.